چه کنم ؟؟!!!

سوال شده آذر 7, 1394 در تحصیلی و شغلی توسط ایسا

خانم 27ساله ومجردم.از خانواده ای تحصیل کرده و همگی شاغل و فعال.سال 90 در رشته روانشناسی فارغ التحصیل شدم .اما علی رغم میل شدیدم به اشتغال و جنبه های مثبت ان از سال 90 تا الان یک ونیم سال شاغل بودم و مابقی را جویای کار بودم و شکست خوردم.این شکستهای متوالی موجب شد اعتماد ب نفسم رو از دست بدم.و کم کم ب این طرز تفکر رو بیاورم ک در جامعه ما زنان کمتری شاغل هستند و وظیفه اصلی انها خواه ناخواه مادر بودن و همسر خوب بودن است. اما خودم خوب میدونم با این نوع تفکر فقط میخام جلوی فروپاشی خودم را بگیرم و این حس زشت ک درونم غوغا میکنه و میگه که من بی عرضه ام روخاموش کنم.ادم ارام و ساکتی هستم و همین هم مزید برشکستهای من شده چون تمامی سازمانها و ارگانها افراد خوش زبان با روابط عمومی بالا را ترجیح میدهند.وقتی اول روز ک نیازمندیهای همشهری رو با حالتی امیخته به تهوع!!! مطالعه میکنم و کاری برای خودم پیدا نمیکنم و در مصاحبه ها موفق نمی شوم تمام روزم در ناامیدی هدر میره...دیگه کتابهای روانشناسی که راجع ب موفقیت ، انسانهای بزرگ و شرایط ساز و مدیریت بحرانهاو ....نگاشته شدند حالم را نه تنها بهتر نمکنه بلکه موجب میشه حس سرد ناتوانی تمام روح وجسمی ک پیر شده ! را به درد بیاره...

3 پاسخ

پاسخ داده شده آذر 10, 1394 توسط نازی قنبری

سلام
دوست عزیز ،خب شما رشته ای رو انتخاب کردید که متاسفانه در مقطع کارشناسي خیلی شانس فعالیت در این زمینه را ندارید ،مگر اینکه بخواهید خارج از رشته خود فعالیت کنید که مدرک شما معادل دیپلم حساب می شودویا اینکه باید در زمینه خاصی استعداد و تبحر داشته باشید که بتوانید در آن زمینه فعالیت کنید،ببینید واقعا چقدر به رشته روان شناسی علاقه مند هستید و دوست دارید در این زمینه فعالیت کنید?اگر میزان این علاقه قابل توجه است،حتما پيشنهاد می کنم به جای احساس نا امیدی و ناتوانی ،تصمیم بگیرید که روان شناسی را ادامه دهید و در کنکور کارشناسی ارشد شرکت کنید ،مطمئنا شرایط بسیار متفاوت تر از آنچه الان هست،خواهد شد.
با آرزوی موفقیت

نازی قنبری
کارشناس ارشد روان شناسی بالینی
تلفن تماس: 021_23584444
داخلي 1 - کد مشاور 4640
موبایل: 09193809255

دارای دیدگاه آذر 10, 1394 توسط آیسا

سلام و تشکر از پاسختون
متاسفانه بنده وقتی فارغ التحصیل شدم در یک مهد کودک مشغول شدم و زود هم شکست خوردم.با خودم به این نتیجه رسیدم که اگر من بتونم با مدرک کارشناسیم کار کنم ، با کارشناسی ارشد هم میتوانم . در غیر این صورت حتی اگه کارشناسی ارشد خودم رو هم بگیرم شاید نتوانم ...این طرز تفکر قوی در من موجب شد روزهامو هدر بدم و همچنان جویای کار با مدرک کارشناسی باشم....وقتی به خودم اومدم که دیدم 27 سال رو رد کردم....احساس بدی دارم که جوانیم از دستم رفته.وقتی به اینده فکر میکنم به اینکه کی من بازنشسته خواهم شد !! احساس ضعف و ناتوانیم بر تمام احساسات و انگیزه هام غلبه میکنه....

پاسخ داده شده آذر 11, 1394 توسط نازی قنبری

دوست عزیز ،دقت کردید که چقدر دوست دارید ذهنتون و قدرتتون رو با موانعی که خودتون می سازید محدود کنید،اگر اینطور باشد شما برای همیشه می توانید مانع سازی کنید و هیچگاه پرواز رو تجربه نکنید،و این فقط و فقط در صورتی است که از وضعيت موجود ،راضی باشید!!!
شما27سال دارید و این یعنی اوج جوانی ،اما شاید باورتان شده که 97سال دارید!!!پس بهتره با خودتون صادق باشید و تصمیم بگیرید که این موانع رو از سر راه خودتون بردارید،اگر شناسایی این موانع براتون سخت هست می توانید از یک متخصص کمک بگیرید.اما باور داشته باشید که اگر بخواهید و شروع کنید ،حتما احساسات خوشایندی را تجربه خواهید کرد.به هرحال انتخاب با شماست و شما قهرمان زندگی خودتون هستید.
با آرزوی پیروزی.

نازی قنبری
کارشناس ارشد روان شناسی بالینی
تلفن تماس: 021_23584444
داخلي 1 - کد مشاور 4640
موبایل: 09193809255

دارای دیدگاه آذر 12, 1394 توسط ایسا

سلام و سپاس از پاسختون.
فکر میکنم حق باشماست از این بعد تلاشم رو بیشتر خواهم کرد و منفی بینی رو از خودم دور میکنم.تمام تلاش من هم اینه ک زندگی خوبی داشته باشم.وقتی احساس کردم دارم دچار یکنواختی و روزمرگی میشم برنامه های جدیدی مثل ورزش منظم ،یادگیری زبان جدید رو وارد زندگیم کردم...
ضمن تایید فرمایشات شما فکر میکنم یکی از ان موانع کمبود اعتماد بنفس و خودباوری در من میباشد.خیلی تواناییهای خودم رو باور ندارم.خیلی از دوستانم همیشه مسائل زندگیشونو با من در میون میگذارند و حتی میگن تو یک روانشناس افریده شدی!اما ته ذهن من حرف اونها را رو حساب دوستی میگذاره و با خودم میگم من فقط سنگ صبور خوبی هستم اما مشکل اونها رو نمیتونم حل کنم....شاید موانع دیگری هم وجود داشته باشند اما در رابطه با این مسئله(کمبود خودباوری و ترس از اینکه شاید نتوانم از عهده کار بربیام) چگونه برخورد کنم؟