با سلام ، من 36 سالمه و شاغل هستم ، مدت 1 سال هست که با آقایی 41 ساله آشنا شدم و تقریبا مشکل خاصی نداریم و هر دو نظر مثبت داریم ، فقط یک مشکل اخیرا پررنگتر شده که الان که فکر میکنم رگه هایی از اون تو گذشته بوده و من اهمیت ندادم . موصوع این هست که الان که موصوع ازدواج مطرح هست ، ایشون در زمینه های احساسی و روابطبا خانمها و مطرح کردن با خانواده شدیدا مقید هستن که از ابتدای آشنایی هم مرتب از من می پرسید که نمیدونم چطور باید شما رو به خانوادم معرفی کنم . و الان من با توجه به سنم و اینکه همدیگه رو دوست داریم ، خواهان ازدواج هستم و دلیلی برای طولانی کردن رابطه نمی بینم ولی ایشون شدیدا تو فکره و حتی طوری شده که کلید خونه رو حا میذاره و..... ، من به ایشون اعتماد دارم ولی این کارها منو از نتیجه آشناییمون گاهی دلسرد میکنه . یه راه حل که پیدا کرده بود اینه که من با خانوادش صحبت کنم که اینم تو فرهنگ ما که تو شهرستان زندگی میکنیم اصلا جایگاهی نداره . مرتب میگه چرا عجله میکنی و الان اونقدر وقتی ازدواج مطرح میشه تو فکره و مضطرب میشه که کم کم حس میکنم حالتهای عصبانی پیدا میکنه و مدت مکالمه هامون مرتب کوتاهتر میشه . میگه اگه فرصت بدی من این مشکل رو حل میکنم ولی من هم وقت زیادی بدای ازدواج ندارم و این موضوع رو هم بهش گفتم که وقتی ما هیچ مساله ای دیگه واسه صحبت نداریم ، دیگه باید تصنیم بگیریم . به نظرتون من به ایشون زمان بدم و عکس العمل درست چیه ؟ با توجه به اینکه من خانواده ایشون رو چندان نمیشناسم و تو شهر ما زندگی نمیکنن.
