سلام خانمي ٢٤ساله هستم.دانشجوي مترجمي زبان انگليسي سال اخر.
چهار سال است كه ازدواج كرده ام.
البته حدود يكسال است ك زندگي مشترك را باهمسرم آغاز كرده ام.درطي سه سال پيش حساسيتي دررابطه با اينكه چرا همسرم حرفي از مشكلاتش براي من بعنوان يك سنگ صبور نميزند نداشتم.ولي اين يك سال شديدا فكرم را مشغول خودش كرده.وهيچوقت تمايل به صحبت كردن نداشته حتي بارها بي ميلي اش را پرسيدم ولي جوابي نگرفته ام.متوجه شدم در كل مردي درونگرااست.نه تنها مشكلاتش در كل به تازگي حتي باهم صحبت عادي و بحث ساده دررابطه با مسايل روز هم نداشتيم.ومن دبگر تحمل ين وضعيت را ندارم.ممنون ميشم كمكم كنيد همسرم را ازغار تنهايش بيرون بكشم.
باتشكر.
