سلام
من دختری 18 ساله هستم
مدتیه که خیلی پرخاشگر شدم و خیلی زود عصبانی می شم.فرزند اخر هستم و پدر و مادرم سنشون بالاست ولی مادرم خیلی کم تحمل شده و با کوچک ترین حرف جبهه می گیره و دعوا راه می ندازه و همین باعث شده توی روحیه ی من اثر خیلی بدی بزاره
اخلاقم با دیگران خیلی خیلی خوبه ولی با خانواده ام اصلا خوب نیست...بعضی وقتا دست به خود زنی می زنم،مواقعی که خیلی روم فشار عصبی باشه احساس می کنم به سر حد جنون می رسم و این اصلا برام خوشایند نیست...
از اینکه کسی شب پیشم بخوابه یا توی اتاق من باشه بشدت بدم میاد و خودم اون مکانو ترک می کنم
فقط کافیه کوچک ترین حرفی بامن بزنن خیلی سریع عصبانی می شم.رفتار مادرم خیلی اذیتم می کنه اصلا اجازه نمی ده به من که باهاش صمیمانه حرف بزنم در کل ماها دوتا غریبه ایم باهم فقط در حد چند کلمه باهم حرف می زنیم...
مادرم با رفتاراش باعث شده که احساس توی وجود من کشته بشه...من نسبت به هیچ چیزی احساسی ندارم جتی مرگ عزیزام!
از وقتی که یادمه تنها بودم،دوران دبستان و راهنمایی خیلی منزوی و گوشه گیر بودم،خانواده ام نمی زاشتن حتی با هم سن های خودم بازی کنم و احساسات کودکانه مو ابراز کنم همین باعث به وجود اومدن خیلی مشکلات توی زندگیم شده.
وقتی رفتارهای بقیه مادر ها رو با فرزندانشون می بینم بهشون غبطه می خوردم...مادر من هیچ وقت حتی منو بقل نکرد تا بتونم باهاش حرف بزنم....
خواهر برادرامم دقیقا همینجورین.....
من فقط از نعمت بروز احساس زبانی برخوردار بودم...هیچ وقت نشد که اغوش یکیشونو داشته باشم حتی برای چند ثانیه...
نسبت به جنس مخالف هیچ کششی ندارم.....می ترسم در اینده دچار مشکلم کنه و نتونم توی زندگی مشترک موفق باشم..
لطفا راهنمایی ام کنید چکار کنم؟
