سلام
دراین خصوص نکته بسیار است اما به صورت کلی چند مورد را ذکر می کنم:
هرگز ،هرگز و هرگز کلام و یا رفتاری که بوی مقایسه بین فرزندانتان ویا با دیگران بدهد نداشته باشید
احساس رنجش،خشم و یا حسادت فرزندتان را سرکوب نکنید و انها را نادیده نگیرید.به او اجازه دهید احساس خود را ابراز کند و ان را مورد تایید قرار دهید ولی راه درست برای کنترل و هدایت ان را نشان دهید و عوامل به وجود اورنده ان را به حداقل برسانید (مثلا من میدونم الان از دست خواهر کوچکت خیلی ناراحت و عصبی هستی و اصلا نمی تونی اونو ببینی .هرموقع اینطوری شدی بیا به من بگو شاید بتونم کمکت کنم .حالا می خوای باهم ی میوه بخوریم?)
چند قاعده و نقررات صریح و قاطع بگذارید و عواقب تخطی از انها را دقیقا مشخص کنید (مثلا کتک کاری ،بکاربردن کلمات زشت و تحقیر کردن ممنوع و کسی که مرتکب شود ده دقیقه در اتاقش مانده و تایک هفته پارک رفتن نخواهد داشت.)
وضعیتی را به وجود اورید که هردو احساس کنند چیزی به دست اورده اند (نه یک نفر بازنده و نفر دیگر برنده ،بلکه حالت برنده -برنده)
ترجیحا هرروز نیم ساعت را برای باهم بودن. با هریک از فرزندانتان به تنهایی اختصاص دهید.
شادو پیروز باشید.
نازی قنبری
کارشناس ارشد روان شناسی بالینی
نازی قنبری
کارشناس ارشد روان شناسی بالینی
تلفن تماس: 021_23584444
داخلي 1 - کد مشاور 4640
موبایل: 09193809255
