سلام و تشكر از وقتي كه مي ذاريد و كمكي كه مي كنيد
من مدرس دانشگاه و در ضمن بسيار علاقمند به مو ضوعات روانشناسي هستم دائم به مشاوره هاي خصوصا دكتر هلاكوئي گوش مي كنم و به نوعي دائما دنبال نقاط ضعف و قوت خودم در زندگي و برخورد صحيح با فرزندانم هستم. يك مدتيه احساس مي كنم من فقط دارم دنبال خوبي ها و بديها و تجزيه و تحليل أفراد و برخوردها هستم و اين موجب گفتگوي ذهني و نبودن در لحظه حال ميشه و متاسفانه قادر هم نيستم زود أفراد و اشتباهات اونارو ببخشم مگر اينكه اون افراد خودشون متوجه خطاشون شده باشند. به هر حال خيلي دوست دارم كه در ضمن اينكه قدرت تشخيص دارم و خوب و بد رو ازهمديگه تشخيص ميدم قدرتي رو داشته باشم كه بتونم انرژي اضافه برأي اين أمور نزارم و ديگه اينكه وقتي در يك جمع صميمي هستيم اينقدر از زمين و زمان و بررسي أفراد از جمله خودم دست بكشم و از لحظه حال لذت ببرم. بي نهايت ممنونم از راهنمايي هايي كه مي فرماييد
