سلام خسته نباشید.من و همسرم هردو تحصیلکرده و شاغلیم.همسرم خیلی کم حرفه و سردمزاج.هیچی نمیگه.حتی وقتی میدونه من دارم عذاب میکشم از موضوعات مختلف باز هم فقط نگاه میکنه.که البته همش بخاطر سردبودنشه.کل زندگیمون شده فقط باهم شام خوردن و بعدم میره جلو تلوزیون.زندگی تکراری بدون هیچ حسی .حتی به خودش بارها گفتم که همه مشکلاتمون از سرد بودنشه.محبت نکردنشه.محبت رو فقط توی این میبینه که قبل جملات روزمره مثلا بگه عشقم .از اول زندگیمون بلد نبود ابراز عشق کنه.انگار که اصلا عشقی نیست.حسی نیست.سه ساله ازدواج کردیم ولی به ندرت خودش به سمتم اومده برای رابطه.همیشه این من بودم که شروع کننده بودم. اون چندباری هم که خودش به سمتم اومده بعداز قهر طولانی من منجر به همچین چیزی شده .دیگه انقدر بی تفاوتی هاش رو دیدم که واقعا شور و حسی برام نمونده.احساس بی فایدگی میکنم.احساس زنی رو دارم که شوهرش دور از جون مرده و در حسرتشه.حتی بهش گفتم دوستت ندارم .با ناراحتی گفتم ولی اون بااینکه ناراحت میشه از وضعیتم بازهم فقط نگاهم میکنه.ازین وضعیت من ناراحته ولی هیچی نمیگه.وقتی دیگه از شدت ناراحتی پیشش نمیخوابم اونوقت عصبانی میشه.حتی به من میگه تو هروقت نیازت عقب میفته همه چیو با هم قاطی میکنی.منم بیشتر عذاب میکشم ازینکه این نیاز رو فقط من دارم نه اون.از زندگی خسته شدم دیگه.اخه اگه تخت فقط برای خواب باشه روی مبل من راحت تر میخوابم.واقعا دیگه بریدم.خواهش میکنم بهم بگید چیکار کنم.ممنون از سایت خوبتون
