سلام مجدد
دوست عزیز ،در روابط انسانی هیچ چیز قطعی نیست ،خیلی خوب است که شما با آگاهی و سبک و سنگین کردن ملاک ها یتان ،تصمیم گرفته اید وتاکید بنده هم بر این بود که مسایل تعربف نشده را جدی بگیرید و تا زمانی که به پذیرش و توافق قلبی نرسیده اید ،وارد مرحله بعدی نشوید.اما در پاسخ به سوالات شما :به هرحال زمانی که با مسایلی روبرو می شویم که برایمان عادی نیست ،متعجب می شویم ،و این اولین واکنش ماست که باعث می شود قضیه را بهتر ارزیابی کنیم . برای ارزیابی باید ببینیم این مسایل جزء الویت ها و یا خط قرمز هایمان است یا نه؟ در کوتاه مدت و بلند مدت چه اثری بر روابطمان در زندگی خواهد گذاشت؟حال با توجه به این نکات مسله را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهیم .بسیاری از این مواردی که مطرح نمودید جنبه فرهنگی دارد و از خانواده ای به خانواده دیگر متفاوت است ،اما اگر جزء خط قرمزهای شما باشد ،پذیرش آن بسیار سخت می باشد.
در پاسخ به این سوال که وقتی 2 نفر احساس میکنن نظر خودشون درسته و نظر طرف مقابل نادرست چه رفتاری اصولی و صحیح است؟باید بگویم ،اولین قدم این است که بدون قضاوت و در نظر گرفتن نگرانی های خود، و بدون اینکه بخواهیم ثابت کنیم که نظر طرف مقابل اشتباه است ،فقط و فقط شنونده آن نظر باشیم ،بعد از آن خودمان را به جای او بگذاریم و از زاویه دید او(طرف مقابل) به موضوع نگاه کنیم ،قرار نیست ما همیشه با نظردیگران موافق باشیم ،همینکه بتوانیم از نگاه انها نیز ببینیم و احساساتشان را درک کنیم ،کمک بزرگی به بهبود روابطمان کرده ایم .(یادگیری مهارت همدلی ،در این رمینه و در زمینه انعطاف پذیری بسیار ،اثرگذار است).
برای اینکه ناراحتی و عصبانیتتان طولانی نشود ،بهترین شیوه ،یادگیری بیان احسا سات خودتان می باشد .که حتما باید قبل از آن با احساسات خود آشنا شوید و بعد از آن در زمان و موقعیت مناسب ،به بهترین شیوه آنها را بیان کنید .و این جمله ارزشمند را به یاد داشته باشید: اگر درون خود را بیرون بریزید ،(به شیوه صحیح).آنچه بیرون ریخته اید شما را نجات می دهد .اگر خود را خالی نکنید ،آنچه بیرون نریخته اید شما را نابود می سازد.
شاد و سلامت باشید.
