آشنایی با اختلال شخصیت پارانوئید
واژگان:
اختلال شخصیت اسکیزوئید:
در کسانی تشخیص داده می شود که عمری را در کناره گیری از اجتماع گذرانده اند. احساس ناراحتی آن ها در روابط اجتماعی، درونگرایی، و عواطف محدود و کند آن ها قابل توجه است. شخصیت های اسکیزویید در نظر دیگران افرادی مردم گریز، منزوی، یا تنها هستند.
اختلال شخصیت اسکیزوتایپی:
شخص مبتلا به این اختلال کسی است که حتی در نظر مردم عادی هم عجیب و غیرعادی است. تفکر سحر آمیز، عقاید انتساب ، اشتباه حسی و مسخ واقعیت قسمتی از دنیای روزمره این بیمار است.
اختلال شخصیت مرزی:
بیماران مبتلا به این اختلال در مرز بین نوروز و سایکوز(روانپریشی) قرار گرفته و با بی ثباتی فوق العاده عاطفه، خلق، رفتار، روابط شیئی و تجسم نفس مشخص هستند.
روان پریشی (psychosis):
روانپریشی (سایکوز) یا اختلالات شدید روانی، نوع شدید بیماری روانی است که ویژگی عمده آن فقدان واقعیت سنجی یا قطع ارتباط با دنیای واقعی است. معمولاً بیمار رفتارها و صحبت های غیر طبیعی دارد. فعالیت های جسمی و روانی او به حدی دچار اختلال می شود که باعث به هم ریختگی فعالیت های فردی و اجتماعی اش می شود. چنین بیماری معمولاً از بیماری خود آگاهی ندارد و خود را فرد سالم می داند و از درمان خودداری می کند. در این نوع بیماری اغلب ضایعه مشخصی در مغز مشاهده نمی شود.
اختلال شخصیت نمایشی:
با رفتار پرزرق و برق و نمایشی و برونگرا در اشخاص هیجانی و تحریک پذیر مشخص است. در کنار ظاهر پرزرق و برق این افراد غالبا ناتوانی برای برقراری وابستگی های عمیق و دیرپا وجود دارد.
اختلال شخصیت خودشیفته:
این افراد با احساس عمیق اهمیت شخصی، احساسات خود بزرگ بینی و به نوعی بی نظیر بودن مشخص هستند.
اختلال شخصیت دوری گزین ( اجتنابی):
این افراد نسبت به ترک شدن بی نهایت حساس هستند و به همین دلیل ممکن است به زندگی بدون روابط روی آورند با وجود این چنین افرادی نه خجالتی هستند و نه غیراجتماعی، و علاقه شدید برای داشتن همنشین نشان می دهند.
اختلال شخصیت وابسته:
افراد مبتلا به این اختلال، به طور مشخص برای احتیاجات خود بر دیگران متکی هستند. از دیگران توقع دارند که مسوولیت مسائل مهم زندگی آن ها را به عهده بگیرند، فاقد اعتماد به نفس هستند و در تنهایی اگر از زمانی کوتاه تجاوز کند، احساس نارضایتی شدید می کنند.
اسکیزوفرنی پارانوئید:
اسکیزوفرنی نوع پارانوئید با اشتغال ذهنی، با یک یا چند هذیان یا توهمات شنوائی فراوان مشخص است. به طور کلاسیک، نوع پارانوئید اسکیزوفرنی با وجود هذیان های گزند و آسیب و خود بزرگ بینی مشخص است. این بیماران معمولا در مرحله آشکارشدن بیماری، در دهه سوم یا چهارم عمر خود به سر می برند. بیمارانی که تا این سن سالم بوده اند، معمولا موقعیت و هویت مشخصی برای خود در اجتماع به دست آورده اند. یک اسکیزوفرنیک پارانوئید تیپیک معمولا هیجان زده، شکاک و محتاط است. غالبا خشن و پرخاشگر است. از نظر اجتماعی، خود را بهتر حفظ می کند. هوش او در زمینه هایی که با هذیان های او مربوط نیست، ممکن است خوب و آسیب ندیده باقی بماند.
اختلال هذیانی:
یکی از اختلال های نه چندان شایع سایکوتیک است که بیشتر با هذیان های منفرد و شکل یافته (معمولا گزند و آسیب، حسادت و خودبیمارپنداری) مشخص می شود.
اختلال شخصیت پارانوئید
اختلالات شخصیت انواعی از اختلالات روانشناختی هستند و افراد مبتلا در روش فکر کردن درباره خود و محیط اطرافشان انعطاف ناپذیرند. این انعطاف ناپذیری می تواند منشا ناسازگاری اجتماعی و شغلی این افراد باشد. البته رفتارهای آن ها می تواند منشا پریشانی برای خود آن ها و دیگران نیز باشد.
اختلالات شخصیت اساسا اختلال های صفات هستند و در گرایش فرد به درک پاسخ دهی به محیط به شیوه های ناسازگارانه انعکاس می یابند.
افراد مبتلا به اختلالات شخصیت کمتر از افراد مبتلا به سایر اختلالات روانشناختی به دنبال درمان هستند. چرا که در مورد رفتار غیرانطباقی خود احساس ناراحتی و اضطراب نمی کنند. این اختلالات معمولا در نوجوانی یا اوایل جوانی شروع می شوند و در طول زمان ثابت هستند.
یکی از انواع اختلالات شخصیت، اختلال شخصیت پارانوئید است.
کارمند جوانی را تصور کنید که قرار است ترفیع بگیرد. او می داند که کارش را خوب انجام داده و احتمالا سزاوار امتیاز مناسبی است. ولی احساس اضطراب می کند و فکر می کند که شاید یکی از همکارانش می کوشد جلوی پیشرفت های او را بگیرد. وقتی دوستان وی از ترس او آگاه می شوند، او را پارانوئید می خوانند و می گویند او احتمالا چنین وضعی را خیال می کند.
اغلب ما نگرانی های مشابهی داریم که از موقعیت های به خصوصی سرچشمه می گیرند. این نگرانی ها زودگذر و به راحتی رفع می شوند. اما نگرانی برخی افراد به راحتی و به این آسانی از بین نمی رود. در واقع آن ها بیشتر زندگی خود را صرف وارسی محیط برای یافتن نشانه هایی می کنند که احساس های پارانوئیدی آن ها را تایید کند.
برخلاف کارمندی که لحظه های «پارانوئید» اندکی دارد، افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید همواره نسبت به انگیزه های دیگران بدگمانند، آن ها در حالی که قادر به انجام دادن وظایف خود هستند و روان پریش نیستند، همواره گرفتار بی اعتمادی عمیق اند.
برجسته ترین ویژگی های اختلال شخصیت پارانوئید عبارتند از: بی اعتمادی و بدگمانی فراگیر و دیرین نسبت به دیگران، حساسیت زیاد نسبت به بی اعتنایی و گرایش به وارسی کردن محیط برای یافتن و برداشت گزینشی نشانه هایی که افکار و نگرش های زیانمند را تایید می کنند. این افراد اهل جرو بحث، خشک و عصبی اند، مسئولیت احساسات خود را نپذیرفته و آن را به دیگران نسبت می دهند. به نظر می رسد که آن ها آماده حمله کردن هستند. آن ها به اغراق کردن تمایل دارند، به این که از کاه کوه بسازند و انگیزه های پنهان و معانی خاصی در رفتار غیرمغرضانه دیگران بیابند. تقریبا همه آن ها نگران نوعی آسیب دیدن و سوء استفاده از جانب دیگران هستند. مبتلایان به این اختلال به کرات وفاداری و قابل اعتماد بودن دوستان و بستگان و همسر خود را مورد پرسش قرار می دهند. دارای هوش خوب و حافظه عالی و جزئی نگر و دقیق هستند.
چنین افرادی غالبا حسادت بیمارگونه دارند و بدون دلیل وفاداری همسر و شریک جنسی خود را مورد تردید قرار می دهند.
میزان شیوع و همه گیر شناسیمیزان شیوع این اختلال در بیماران روانپزشکی دو تا ده درصد و در جمعیت عمومی ۵/۰ تا ۵/۲ درصد است. افراد مبتلا به این اختلال ندرتاْ خود به دنبال معالجه می روند. آن ها زمانی که توسط همسر یا کارفرما برای درمان معرفی می شوند، قادر به جمع وجور کردن خود هستند.
از آن جایی که این اختلال در بستگان بیماران اسکیزوفرنیک بیشتر از گروه کنترل مشاهده می گردد، تصور می شود رابطه ای میان آن دو وجود داشته باشد. در واقع افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید و اختلال اسکیزوفرنیک ساختار ژنتیکی مشابهی دارند. این اختلال در مردها بیشتر از زن ها دیده می شود و در میان گروه های اقلیت، مهاجران و ناشنوایان شایع تر از جمعیت کلی است.
معیارهای تشخیص
افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید دارای تنش عضلانی اند، ناتوانی برای احساس آرامش و نیاز به کاوش محیط برای پیدا کردن سرنخ در آن ها دیده می شود. جدی و عبوس اند. در گفتار، منطقی و معطوف به هدف هستند و محتوای فکر آن ها حاکی از فرافکنی و تعصب است. ممکن است خطاهای حسی نیز داشته باشند. این افراد برای دیگران افرادی فاقد هیجان و احساس هستند. آن ها به منطقی و عینی بودن خود افتخار می کنند. برای قدرت و مقام اهمیت خاصی قائلند و نسبت به افراد ضعیف وملایم طبع و علیل و ناقص ابراز ناخرسندی و نفرت می کنند. در موقعیت های اجتماعی ممکن است افرادی کارا و مرتب به نظر برسند، اما در دیگران ایجاد ترس و تعارض می کنند.
اگر فردی چهار معیار از هفت معیار زیر را داشته باشد، مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید است؛ لیکن این معیارها نباید ناشی از اختلال روانی دیگر مانند اسکیزوفرنی یا اختلال خلقی باشد. همچنین نباید ناشی از تاثیر مستقیم یک اختلال طبی عمومی و مصرف مواد باشد.
این هفت معیار عبارتند از:
۱) بدون دلیل کافی ظن می برد که دیگران از او سو ء استفاده می کنند یا فریبش می دهند.
۲) بدون دلیل کافی وفاداری و قابلیت اعتماد دوستان و بستگان خود را مورد سوال قرار می دهد.
۳) در اعتماد به دیگران مردد است، زیرا می ترسد از اطلاعات او بر علیه خودش استفاده شود.
۴) در اشارات و اتفاقات خوش خیم، معانی تحقیرآمیز و تهدیدکننده می بیند.
۵) مدام کینه می ورزد، یعنی تحقیر و بی اعتنائی و اهانت را نمی بخشد.
۶) فرد تصور می کند دیگران در حال حمله به رفتار و شخصیت وی هستند؛ در واقع شخصیت وی را زیر سوال می برند. این در حالی است که دیگران این مساله را درک نمی کنند و چه بسا که ممکن است چنین قصدی نیز نداشته باشند. وی ممکن است براساس این تصورغلط خود، حمله متقابل سریع داشته باشد و پاسخ پرخاشگرانه و خشمگینانه از خود نشان دهد.
۷) سوءظن مکرر و بدون پایه و اساس نسبت به وفاداری همسر یا شریک جنسی اش دارد.
سبب شناسی اختلال شخصیت پارانوئید
در سبب شناسی این اختلال دو علت کلی مطرح است: علل فیزیولوژیکی و علل روانی.
در علل فیزیولوژیکی سه علت اساسی ژنتیک، هورمون ها و پیک های عصبی مطرح می شوند. مهم ترین پیک های عصبی، دوپامین و سروتونین هستند که باعث کاهش نشخوارهای ذهنی می شوند و شاید این فرضیه مطرح باشد که چون افراد پارانوئید نشخوارهای ذهنی زیادی دارند، پس شاید این دو پیک عصبی در اعصاب آن ها کمتر از حالت طبیعی باشد.
در سبب شناسی روانی، دو دیدگاه روانکاوی و تربیتی مطرح است.
به اعتقاد فروید، پارانوئید نتیجه مکانیسم های روان انسان در برابر خواسته های هم جنس خواهانه است. در واقع افراد هم جنس گرا برای مبارزه با این میل خود به هم جنس شان، موضع مخالف و مقابل احساس خود را نسبت به هم جنس انتخاب می کنند. یعنی جمله "من او را دوست دارم" تبدیل به جمله "من از او متنفرم"، می شود. سپس براساس مکانیزم دفاعی فرافکنی، به جمله "او از من متنفر است"، تبدیل می گردد و نهایتا به این جمله می رسد که "او مرا آزار می دهد"، و این جاست که تفکر پارانوئیدی شکل می گیرد. البته این نظریه امروزه رد شده است و پایه و اساس علمی ندارد.
در نظریه تربیتی، علت به وجود آمدن این اختلال، تربیت بیش کنترل شده و تحقیرکننده والدین و گاهی همراه با سو ء استفاده تنبیه می باشد.
دو علت عمده تنبیه شدن زیاد این کودکان توسط والدین عبارتند از:
۱) به علت فاش کردن اسرار خانواده، والدین کودکان را تنبیه می کنند. این مساله باعث می شود که کودکان پس از آن، از بازگو کردن مطالب خود اجتناب کنند و خود نیز به افرادی پرخاشگر و عصبی و بیش کنترل کننده تبدیل شوند.
۲) دلیل دوم تنبیه شدن این کودکان از جانب والدین، وابستگی آن ها به والدین است. در واقع والدین این کودکان می خواهند که استقلال را در فرزندانشان ایجاد کنند و مانع وابستگی کودک به خود شوند. لیکن روش نامناسب تنبیه و طرد کردن را انتخاب می کنند که باعث می شود کودکان آن ها افرادی سرد و دوری گزین شوند.
این والدین، کودکان خود را "بزرگسالان کوچک" می دانند که باید همه چیز را بدانند و رعایت کنند. این کودکان ممکن است برای اعتماد کردن و کمک گرفتن ازدیگران و حتی گریه کردن، از جانب والدین خود تنبیه شوند. بسیاری از مواقع برای کارهای نکرده عذرخواهی می کنند و به قول معروف تمام کاسه کوزه ها بر سر آن ها می شکند. این کودکان «بیش تعمیم دهی» را، که یک خطای ذهنی است، از والدین و خانواده خود می آموزند. یعنی مثلا اگر روزی شخصی به آن ها خیانت و بی احترامی و ... کرده است، اعتماد خود را نسبت به افراد دیگر نیز از دست می دهند و شروع به تعمیم دادن می کنند.
یکی دیگر از نظریه ها در مورد این افراد این است که «اعتماد بنیادین»، که باید در سال اول زندگی در انسان ها شکل بگیرد، در این افراد شکل نگرفته و تبدیل به بی اعتمادی شده است. علت اصلی این مساله ناتوانی مادر در مراقبت صحیح و همراه با محبت در دوران نوزادی و طفولیت است. در واقع زمانی که مادر نسبت به نیازهای کودک خود به اندازه کافی حساس و همیشه در دسترس نباشد، بذر بی اعتمادی در خاک حاصلخیز روان کودک کاشته می شود و زمینه را برای اختلال شخصیت پارانوئید فراهم می کند.
از طرفی این کودکان برای داشتن استقلال، تقویت و تشویق می شوند و این مساله باعث باقی ماندن این خصوصیات در آن ها می شود و شاید یک دلیل این که آن ها در بزرگسالی افرادی با صلاحیت و شایسته می شوند، همین عامل باشد. این افراد در برابر الکل و موادی که مانند کوکائین و آمفتامین، به آن ها احساس کنترل و قدرت می دهد، آسیب پذیرند.
اختلالات همراه با اختلال شخصیت پارانوئید
این اختلال می تواند همراه با اختلالات روانشناختی دیگری همچون افسردگی، وسواس، سوءمصرف مواد و همچنین سایر اختلالات شخصیت همچون اختلال شخصیت خود شیفته، اختلال شخصیت دوری گزین، اختلال شخصیت مرزی و اختلال شخصیت اسکیزوئید و اسکیزوتایپال وجود داشته باشد.
تشخیص افتراقی
اختلال شخصیت پارانوئید را باید از اختلال هذیانی، اسکیزوفرنی پارانوئید، اختلال شخصیت اجتنابی (دوری گزین)، اختلال شخصیت وسواسی، اختلال شخصیت نمایشی، اختلال شخصیت ضد اجتماعی و اختلال شخصیت مرزی تفکیک کرد.
از آن جایی که در "اختلال شخصیت پارانوئید" هذیان های با ثبات وجود ندارد، از "اختلال هذیانی" قابل تفکیک است و چون توهمات و اختلال تفکر نیز وجود ندارد، از "اختلال اسکیزوفرنی پارانوئید" نیز متمایز می شود.
"بیماران مرزی" توانایی برقراری روابط تنگ و پرآشوب را دارند، در حالی که بیماران شخصیت پارانوئید این توانایی را ندارند و البته فاقد سابقه طولانی رفتار ضد اجتماعی هستند، در نتیجه از اختلال شخصیت ضد اجتماعی نیز قابل تفکیک می باشند.
برخی از مبتلایان به "اختلال شخصیت نمایشی" ممکن است ویژگی های افراد مبتلا به "اختلال شخصیت پارانوئید" را نشان دهند؛ لیکن علت بروز این ویژگی ها در "اختلال شخصیت نمایشی" سوءظن نیست، بلکه برای جلب توجه و ظاهر فریبی است. افراد مبتلا به "اختلال شخصیت اجتنابی" به علت ترس از عدم پذیرش در جمع، از دیگران اجتناب و دوری گزینی می کنند، نه به علت سوءظن و عدم اعتماد نسبت به سایرین.
در "اختلال شخصیت وسواسی" نیز فرد بسیار کمال گرا و منطقی و اخلاقی می باشد و کار را بر تفریح و ارتباطات اجتماعی ترجیح می دهد. این مساله علت تنهایی و کناره گیری ازجمع در مبتلایان به اختلال شخصیت وسواسی به شمار می رود، نه سوءظن و عدم اعتماد و شک نسبت به دیگران.
سیر و پیش آگهی اختلال
مطالعات کافی و سیستماتیک درازمدتی در مورد "اختلال شخصیت پارانوئید" به عمل نیامده است. در برخی از بیماران، "اختلال شخصیت پارانوئید" در تمام طول عمر وجود دارد. در مواردی نیز پیشرو اسکیزوفرنی است و در بعضی دیگر با پیشرفت سن یا کاهش استرس، صفات پارانوئید تبدیل به واکنش معکوس شده و توجه متناسب به اصول اخلاقی و اهمیت و رفاه دیگران جایگزین آن می گردد. به طور کلی این بیماران در زمینه کار و زندگی با دیگران مشکلات همیشگی دارند و مسائل شغلی و زناشوئی فراوان پیش می آید و درکل پیش آگهی مساعدی ندارند.
درمان اختلال شخصیت پارانوئید
برای درمان این اختلال، هم می توان از داروها بهره برد و هم از روان درمانی. البته روان درمانی، درمان مناسب تری برای این اختلال می باشد.
درمانگر باید با بیمار رو راست باشد و با بیمار زیاد، گرم نگیرد و صمیمی نشود. زیرا ممکن است مورد سوء ظن بیمار قرار گیرد. چرا که برای این گونه بیماران روابط نزدیک بین فردی آغازگر افکار پارانوئیدی است و باعث این فکر در آن ها می شود که مردم می خواهند به وی آسیب و ضرر برسانند. در نتیجه از دیگران فاصله می گیرند و شروع به مخفی کاری و توطئه چینی و حمله متقابل می کنند. در واقع نسبت به دیگران حالت دفاعی (گارد) می گیرند.
گروه درمانی برای این بیماران به منظور بالا بردن مهارت های اجتماعی و کاهش سوءظن از طریق "ایفای نقش" (Role Playing) می تواند مفید باشد. لیکن در بسیاری از مواقع این بیماران در گروه درمانی، خوب جا نمی افتند. آن ها تحمل فشار رفتاردرمانی را برای پرورش مهارت های اجتماعی ندارند.
تعبیر و تفسیر درمانگر از گذشته بیمار و احساسات وی، کار را بدتر می کند و باعث عدم اعتماد بیشتر بیمار می شود. در عوض می توان او را تشویق به اعتماد کردن به دیگران کرد و حس همکاری او را افزایش داد. درمانگر می تواند به او روش صحیح نشان دادن خشم و پرخاشگری را آموزش دهد و از بحث و مجادله بپرهیزد. درمانگر می تواند از طریق توضیح به بیمار که چگونه افکار و رفتار وی باعث مختل شدن ارتباطش با دیگران می شود، به تعدیل رفتار و افکار بیمار بپردازد.
در درمان دارویی می توان از ضد اضطراب ها مثل دیازپام یا داروهای نورولپتیک و ضد جنون مانند هالوپریدول و پیموزاید برای کاستن از تفکر پارانوئید استفاده کرد.
راهکارهای عملی برای این اختلال
۱) برگزاری دوره های آموزش فرزند پروری برای پیشگیری از اعمال روش های رفتاری و فرزند پروری که منجر به اختلال شخصیت پارانوئید می گردد، مانند تنبیه و کنترل بیش از حد فرزندان و عدم حساسیت کافی مادر به نیازهای فرزند در دوران اولیه زندگی کودک.
۲) تاسیس مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی در جهت تشخیص و ارزیابی روانشناختی و درمان کارمندان ادارات و موسسات مبتلا یا در معرض خطر ابتلا به اختلالات شخصیت و سایر اختلالات روانی.
۳) برگزاری دوره های آموزش مهارت های زندگی و جلسات گروه درمانی به منظور تعدیل افکار مبتنی بر بی اعتمادی و بدگمانی نسبت به انگیزه های دیگران و کسب مهارت های اجتماعی بیشتر.
بدین منظور لزوم غربال کردن کارکنان ادارات و موسسات از نظر مشکلات روانشناختی به وسیله روش های سنجش و ارزیابی اختلالات شخصیت وجود دارد.
۴) شناسایی دانش آموزانی که یکی از اعضای نزدیک خانواده آن ها مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید می باشد و ارائه راهکار به این دانش آموزان و خانواده آن ها در جهت تشخیص و اقدام برای درمان فرد مبتلا به اختلال شخصیت.
۵) از آن جائی که یکی از گروه های در معرض خطر برای "اختلال شخصیت پارانوئید"، افراد ناشنوا یا کم شنوا هستند، بنابراین تمهیداتی جهت تعدیل افکار پارانوئیدی در صورت وجود برای این گروه از افراد مورد نیاز است. بنابراین لزوم همکاری مدارس و مراکز ناشنوایان و همچنین متخصصین شنوایی سنجی و گوش و حلق و بینی وجود دارد. به طوری که می توان از این گروه متخصص در جهت شناسایی بیشتر افراد مبتلا استفاده کرد. در واقع ارجاع سنجش و ارزیابی ابتدایی انجام شده از جانب این متخصصین به مراکز روانشناسی و روانپزشکی مورد نیاز است.
۶) یکی دیگر از گروه های در معرض خطر برای اختلال شخصیت پارانوئید، بستگان بیماران اسکیزوفرنیک می باشد که جا دارد تمرکز اولیه جهت شناسایی، تشخیص و درمان این افراد صورت گیرد. به این منظور می توان از مراکز روانپزشکی و روانشناسی چه به صورت مطب خصوصی، چه درمانگاه یا بیمارستان و یاری افراد متخصص موجود در این مراکز جهت شناسایی بستگان پارانوئید بیماران مراجعه کننده به این مراکز استفاده کرد.
۷) از آن جائیکه افراد مبتلا به "اختلال شخصیت پارانوئید" افرادی جدی و کارآمد در موقعیت های شغلی و اجتماعی اند و برای قدرت و مقام اهمیت خاصی قائلند و نسبت به افراد ضعیف، ملایم طبع و علیل و ناقص ابراز ناخرسندی و نفرت می کنند و در دیگران ایجاد ترس و تعارض می نمایند، در نتیجه مدیران بالادست این افراد برای ارتقاء مقام آن ها باید رعایت دقت را نمایند، چرا که ارتقاء مقام و مسئولیت این گونه افراد، ممکن است در درازمدت منجر به خسارات نیروی انسانی بیشتری گردد. به این منظور آگاه سازی مدیران ادارات و موسسات از این نوع اختلال شخصیت، امری الزامی است.
|
توسط : مشاورفا در تاریخ : 1-12-1393, 15:15 بازدیدها : 5769
بازدید کننده گرامی ، بنظر می رسد شما عضو سایت نیستید
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید .
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید .
