آنها ما را دوست دارند. دوست داشتنی ساده و منطقی. اصلا به نظر می رسد که دنیای مردانه همین طور است.

 

گه گاهی با خود اینگونه فکر می کنم که مرد بودن کار سختی است. گاهی هم اینطور می اندیشم که مرد بودن تا حدودی غم انگیز است. دلیل این مساله این است که دنیای مردانه دنیایی سخت و پر مسئولیت است و فشارهای مادی و معنوی متعددی را به دنبال دارد اما با وجود این شرایط هیچ کس از دنیای مردانه سخن نمی گوید. هیچ نهاد یا سازمان خاصی از حقوق مردان دفاع نمی کند و هیچ تشکلی با پسوند مردان، وجود ندارد که به بیان خواسته ها و انتظارات آنها بپردازد. مردها نماد خاصی مثل رنگ صورتی ندارند. این روزها در همه جای دنیا سخن از حقوق زنان و دفاع از حقوق زنان و دنیای زنانه است. در حالیکه دنیای اغلب زنان با یکی از همین مردها گره خورده است. یکی از همین مردهایی که ممکن است شریک زندگی مان باشند یا پدر مان باشند یا برادرمان. در هر صورت دوستمان دارند.

 

یکی از همین مردهایی که آرزو دارد تا بهترین شرایط زندگی را برای همسرش مهیا کند. همان هایی که وقتی می خواهند حرف خاصی به همسرشان بزنند هول می شوند و یکی از همان مردهایی که ممکن است دیگر در بین ما نباشند.

 

یکی از همین مردهای همیشه خسته. از آن مردهایی که از سن قانونی یعنی 18 سالگی، مجبور به دویدن هستند. دویدنی به دنبال سربازی، تحصیلات، شغل خوب و تهیه مسکن و....چون همه از مردها توقعاتی دارند. وقتی به خواستگاری می روند از انها توقع می رود که تحصیل کرده باشند، پولدار باشند، خوش تیپ و قد بلند هم باشند و البته با داشتن همه این موارد، یک رکن مهم به نام خوش خلقی هم باید داشته باشند و خدای ناکرده اگر یکی از این موارد وجود نداشته باشد، به گونه ای دیگر با آنها برخورد می شود.

 

گاهی اینطور فکر می کنم که خانم ها با وجود شرایط خاص و فراز و نشیبهایی که در طول زندگی شان طی می کنند، باید انعطاف پذیر باشند اما آسایش و خوشی بیشتری نسبت به مردان دارند. خانمی را فرض کنید که خانه دار است و مشغله های خاص خود را دارد. اما از مردی که از صبح تا شب برای کسب درآمد بیشتر و مهیا کردن یک زندگی نسبتا خوب، تلاش کرده، انتظار داریم که وقتی شب به خانه می رسد، با تمام خستگی اش، بنشیند و زیر پنجره برای ما ویولن بنوازد و جالب اینجاست که از همین مرد رمانتیک انتظار داریم که مدیر ارشد یک کارخانه باشد و بتواند زندگی ما را همه جوره تامین کند و هر چند وقت یک بار ما را به مسافرت ببرد و همواره صبور باشد و در مواقعی که دلمان گرفته به ما دلداری دهد. با آرامش به کارش رسیدگی کند و همیشه بوی عطر و ادوکلن بدهد و از دست پخت همسرش تعریف و تمجید کند. وقتی قرار است در یک مهمانی شرکت کنیم که علاقه ای به آن ندارد به خاطر همسرش باید حضور داشته باشد و غرغری هم در میان نباشد و هر کسی را که ما دوست داریم، دوست داشته باشد و فراموش نکند که همیشه خانمش را تحویل بگیرد و از بیان عبارات محبت آمیز سر باز نزند.

 

بیائید باور کنیم که مردها اینطور که ما نشان می دهیم، بد نیستند. مردها به دنبال این هستند که در زندگی شان آرامش داشته باشند و همسری که این موهبت را به آنها تقدیم کند. فقط کمی آرامش، در ازای تمام فشارها و استرس هایی که به خاطر خوشحال بودن و راحت بودن ما، تحمل می کنند

 

مردها دنیای غمگین صبورانه ای دارند. بهتر است به این نکته اعتراف کنیم که مردها صبرشان از ما بیشتر است. وقت هایی که فریاد می کشند و اضطراب چکی را دارند که هنوز پاس نشده است و اوقاتی که پاسخ تلفن و پیامک های ما را نمی دهند. اوقاتی که از خستگی عرق بر پیشانی شان نشسته و کفش هایشان پر از خاک است باز هم به ما گوش می دهند. به ما موجودات شگفت انگیز کم طاقت که دوستمان دارند. آنها دوستمان دارند و ما همیشه اینطور فکر می کنیم که نکند ما را به خاطر خودمان نخواهند.

 

آنها ما را دوست دارند. دوست داشتنی ساده و منطقی. اصلا به نظر می رسد که دنیای مردانه همین طور است.

 

بهتر است کوتاه بیائیم. میکروفونها و تابلوهای اعتراضمان را کنار گذاریم و شعار ندهیم.

 

بیائید باور کنیم که مردها اینطور که ما نشان می دهیم، بد نیستند. مردها به دنبال این هستند که در زندگی شان آرامش داشته باشند و همسری که این موهبت را به آنها تقدیم کند. فقط کمی آرامش، در ازای تمام فشارها و استرس هایی که به خاطر خوشحال بودن و راحت بودن ما، تحمل می کنند. مردها زندگی پردغدغه ای دارند اما تعریف شان از خوشبختی به همین سادگی است که بیان شد.

 

شاید عده زیادی به این نوشته معترض باشند و از این موضوع سخن بگویند که برخی از زنان هم برای تامین معیشت خانواده باید کار کنند اما فراموش نکنید که وظیفه تامین معیشت بر عهده مرد است و هیچ زنی به خاطر عدم کسب درآمد بازخواست نمی شود.

 

این نوشته سخنی کلی است با همه بانوان عزیز این مرز و بوم. برای اینکه به گونه دیگری به مردان نگاه کنیم و باور کنیم که آنها دوستمان دارند و بسیاری از سختیهایشان به خاطر ماست. ما نیز به خاطر زندگی و علاقه مندی به مردها، سختیهایی را متحمل می شویم. اما آنچه مهم است اینکه زنان و مردان به دیده محبت به یکدیگر بنگرند و سعی داشته باشند تا نگرشهای توقع آمیز را کاهش دهند و به آرامش یکدیگر بیندیشند . باور کنند که رقابتی میان این دو وجود ندارندو بهتر است رفاقت را جایگزین کنند.