هر مادری ممکن است این موقعیت را تجربه کند که در برابر بی تابی و گریه شدید نوزادش قرار گیرد و هیچ دلیلی برای آن پیدا نکند. ناراحت کننده تر این که کودک به شیوه های معمول ساکت نمی شود و گویی یک عامل ناشناخته باعث بیقراری ناگهانی وی شده است.

 

گریه نوزادان وضعیتی است که توجه مادر را برای رسیدگی هرچه سریع تر به نوزاد جلب می کند. اما گاهی بچه ها گویی از گریه کردن خسته نمی شوند و مادران درمانده و مستاصل را با سوالات بی پاسخ بسیاری روبه رو می کنند. در این مطلب به نقل از سایت یاهو، اطلاعاتی درباره دلایل گریه کودکان و راهکارهایی برای آرام کردن کودک ارائه شده است.

 

 

نوزادان نمی توانند بگویند «گرسنه ام» یا «دلم می خواهد بروم روی تخت» یا «لباسم تنگ است» و به جای آن گریه می کنند. در واقع به جای این که بگویند: «مامان کمکم کن تا از این وضعیت نجات پیدا کنم» با گریه حرفشان را می زنند، اما اگر مادر تمام نیازهای نوزاد را برآورده کرد و همچنان با گریه نوزاد مواجه بود، چه باید کرد؟ محققان می گویند برخی از نوزادان به دلیل سیستم عصبی تکامل نیافته ممکن است چند ماه اول زندگی بدون دلیل یا به دلایل ناشناخته گریه کنند. به علاوه برخی از نوزادان به نور، صدا، بو و موقعیت های متفاوت حساس هستند و بلافاصله گریه می کنند. بیشتر نوزادان در ۶هفته اول زندگی به طور متوسط ۳ساعت در روز گریه می کنند اما خبر خوب این است که تا ۳ماهگی گریه بیشتر نوزادان به طور متوسط به یک ساعت در روز کاهش پیدا می کند. وقتی نوزاد گریه می کند، هورمونی در بدن مادر ترشح می شود به نام «پرولاکتین» که باعث می شود مادر به سرعت به گریه کودک پاسخ دهد و نیاز او را برآورده کند. طبیعی است که وقتی مادر نتواند کودک را ساکت کند، احساس ناکامی و شکست پیدا می کند. اما دلیلی ندارد مهارت پرورش و رسیدگی به نوزادش را دست کم بگیرد و این کاملا طبیعی است که گاهی نوزاد بدون هیچ دلیل واضحی گریه کند.

 

 

هیچ راه حل مشخصی برای ساکت کردن کودکان وجود ندارد زیرا آنها بسیار متفاوت هستند و هرکدام به یک سری محرک ها پاسخ می دهند. تنها راه تجربه است. یک مادر از طریق آزمون و خطا می تواند بهترین راه را برای ساکت کردن کودکش پیدا کند. اولین کاری که تعداد زیادی از نوزادان را آرام می کند، قراردادن آنها در وضعیتی شبیه رحم «خانه اول» آن هاست. دست هایش را کنار بدنش قرار دهید و با یک پارچه نرم او را ببندید. سپس سرش را نزدیک قلبتان که ضربان آن برایش آشناست، قرار دهید و آرام آرام حرکت کنید. می توانید او را به شکم روی دست بخوابانید و حرکت دهید.صداهایی شبیه «ش ش» درآورید، زیرا این صداها که شبیه صدای سشوار است، در داخل رحم به گوش او رسیده است. او را به آرامی تکان دهید و سعی کنید تا جایی که می توانید تماس لمسی با وی داشته باشید. تماس لمسی با بدن نوزاد گیرنده های مغزی نوزاد را تحریک و کودک را آرام می کند. هر قدر این تحریکات بیشتر باشد، احتمال این که کودک زودتر آرام بگیرد، بیشتر است. به آرامی پشت پاها، معده و پیشانی کودک را نوازش کنید. به هنگام تعویض پوشک پاهای کودک را ماساژ دهید و بگذارید کمی تقلا کند. با او حرف بزنید. شنیدن صدای مادر برای کودک آرام بخش است زیرا وی این صدا را قبلا هم شنیده است. گاهی آوازی زیر لب زمزمه کنید. کودکان حتی در این سن ریتم و تن صدا را تشخیص می دهند.

 

همچنین می توانید از خودرو برای آرام کردن او استفاده کنید. حرکت خودرو در بیشتر موارد کودکان را آرام می کند. اگر امکان آن میسر نیست، او را داخل گهواره قرار دهید و به آرامی تکان دهید. گاهی لازم است از کمی آب ولرم برای آرام کردن کودک استفاده کنید صدای آب و گرمای آن می تواند گریه بسیاری از بچه ها را قطع کند. او را درون وان مخصوص قرار دهید و بدنش را ماساژ دهید. توجه او را به یک پرنده، آینه و چیزی که تا به حال ندیده یا کمتر در معرض آن بوده است، جلب کنید در نهایت خونسردی خود را حفظ کنید اگر با عصبانیت یا ناامیدی با او روبه رو شوید، گریه وی شدت پیدا می کند و وارد مرحله جدیدی می شود. با این که شنیدن گریه مداوم کودک بسیار دشوار است، اما چند نفس عمیق بکشید و دوباره تلاش کنید. گاهی دستپاچگی وتلاش بیش از حد برای ساکت کردن کودک به شیوه های مختلف، نتیجه عکس می دهد و او بیقراری بیشتری از خود نشان می دهد. بنابراین بگذارید ۵دقیقه با صدای بلند گریه کند. بعد این فرصت را به خود بدهید که موقعیت را بهتر حلاجی کنید و راه برون رفت از آن را بجویید. بهتر است ابتدا از راهکارهایی که همیشه از آن استفاده می کردید، شروع کنید. سپس ۵دقیقه او را راحت بگذارید تا گریه کند. بعد روش بعدی را در پیش بگیرید. اگر یک روش منظم و ثابت برای آرام کردن نوزاد در پیش بگیرید، حتی اگر به ظاهر چندان موفق نباشد، کودک به آن عادت می کند و به همان شیوه آرام می شود.

 

 

درست است که نمی توان گریه کودکان را دقیقا دسته بندی کرد اما اصول کلی وجود دارد. نوزادان تازه متولد شده، معمولا گریه ای با صدای بلند و واضح دارند و قفسه سینه شان پس از هر جیغ کاملا پر و خالی می شود بین این گریه ها تنفس کوتاهی می کنند و یک گریه کوتاه تر دارند سپس با رسیدن اکسیژن کافی به قفسه سینه، برای جیغ بعدی آماده می شوند. وقتی نوزاد چند ماهه است، تنفس عمیق تری دارد بنابراین گریه هایش هم طولانی تر است. وقتی گرسنه است، همراه با گریه پیچ و تاب می خورد. اگر گرسنه نباشد، گریه طولانی و مداوم است و هر لحظه بالاتر می گیرد. اگر درد داشته باشد، گریه گوشخراشی خواهد داشت و چهره اش با دفعاتی که گریه عادی دارد، متفاوت خواهد بود.این گریه به آسانی قطع نمی شود مگر این که منشاء درد شناسایی و رفع شود.

 

 

ماساژ دادن کودکان یکی از بهترین روش های آرام کردن آن هاست. او را به یک اتاق آرام با نور مناسب ببرید. پوشکش را درآورید و به آرامی پاها، دست ها و معده و پشت او را ماساژ دهید. واکنش وی به شما می گوید که ماساژ کدام قسمت های بدن را دوست دارد، ابتدا از سر شروع کنید، ضربه های آرامی به پیشانی کودک بزنید سپس دو طرف صورت را به آرامی ماساژ دهید و از پیشانی به سمت گردن بروید.از شقیقه به سمت فک بروید و ماساژ را ادامه دهید. پشت گوش ها را با انگشت هایتان ماساژ دهید و با یک حرکت دورانی کل جمجمه و سر را ماساژ دهید. سپس دست ها را از بازوها تا مچ به آرامی ماساژ دهید. کف دست ها را با انگشت شست فشار دهید و انگشت ها را یکی یکی به آهستگی بفشارید. قفسه سینه کودک را به آرامی با کف دست و ابتدا به سمت گردن و سپس به دو طرف بدن فشار دهید. شکم را با هر دو دست که روی هم گذاشته اید به آهستگی فشار دهید و پاها را در حالی که انگشتانتان را دور ران کودک حلقه کرده اید، از پایین به بالا و بالعکس ماساژ دهید. هریک از انگشتان پا را به آرامی به طرف خارج بکشید. فراموش نکنید که گریه کردن بخشی از زندگی طبیعی نوزاد است و راهکارهایی که برای آرام سازی او انجام می دهید، بخشی از توانمندی های مادرانه شما را شکوفا می کند. بنابراین به جای آشفتگی، خشم، احساس یاس و ناامیدی به خاطر بسپارید که پس از هر بار گریه نوزاد، به تجربیاتتان اضافه می شود و در طول زمان میزان صدمات وارده به نوزاد و کودک کمتر خواهد شد.