در دهه هفتاد و همزمان با دوره تعادل اقتصادی چنان به مشکلات مالی برخوردند که تصمیم گرفتند فرزندانشان و به خصوص دخترانشان را با مطالبات افراطی مالی روانه خانه بخت کنند. آثار این دوره در دهه ۸۰ باعث تغییر رفتار مردان ایرانی شد و آنها اکنون گرایش کمتری به ازدواج در سنین پایین تر دارند و گاهی مجبور می شوند توان مالی و موقعیت خود را بیش از آنچه است، نشان دهند تا بتوانند با فرد موردنظر خود ازدواج کنند (البته این کار غیرقانونی است و از نظر حقوقی مصداق «تدلیس» محسوب می شود). اکنون به ادامه بحث دراین باره می پردازیم.

 

یکی از مهم ترین اصول در دوره نامزدی، شفافیت در امور مالی است. لازم است هر دو طرف در این حوزه ها با شفافیت و صراحت با هم صحبت کنند:

 

۱. شغل فعلی

 

۲. میزان درآمد واقعی فعلی

 

۳. هرگونه تغییر احتمالی در درآمد در آینده

 

۴. انتظارات مالی ای که طرفین چه در دوره نامزدی و چه پس از عروسی از همدیگر دارند.

 

۵. هرگونه برنامه یا طرح مالی برای آینده از قبیل سرمایه گذاری و... که مستلزم صبر، تحمل و استقامت زوج در آینده باشد.

 

این مذاکره ها بهتر است در روزهای اول آشنایی انجام نشود و به زمانی موکول شود که دختر و پسر شناخت بیشتری از هم پیدا کرده اند و اعتماد متقابل شکل گرفته است. اگر یکی از طرفین سخنانش را با بحث های مادی و اقتصادی آغاز کرد، باید بلافاصله مذاکره را قطع و او را به نزدیک ترین بنگاه راهنمایی کرد زیرا جای معامله، در بنگاه معاملات ملکی است.

 

 

عروس و داماد آینده، باید پس از کسب اطمینان و برقرارشدن یک رابطه عاطفی مناسب، درباره هزینه های رایج در دوره نامزدی، هزینه های عروسی و محل تامین آنها به توافق برسند و در مورد مذاکرات خانواده های خود درباره میزان مهریه و نحوه برگزاری مراسم عروسی و هزینه های آن با هم صحبت کنند. دختر و پسر نباید وظیفه مذاکره مستقیم در این موارد را به پدر و مادرشان بسپارند، چون این بخشی از مسوولیت مرد و زنی است که بلوغ عاطفی و اجتماعی لازم را برای ازدواج پیدا کرده اند. یعنی برخلاف باورهای قدیمی، اگر قرار باشد پسری منتظر شود تا پدرش همه کارها را انجام دهد یعنی هنوز برای ازدواج آمادگی لازم را ندارد. هریک از دختر و پسر باید جداگانه با پدر و مادر خود براساس توانایی های مالی، هنجارهای فرهنگی، قومی و خانوادگی به توافق برسند و بعد خودشان با یکدیگر مذاکره کنند. بارها دیده شده است که باوجود توافق های اولیه دختر و پسر قبل از مراسم بله برون،یکی از بزرگ ترها به طور غیرمترقبه و با دیدگاه فرصت طلبانه یا دلسوزانه موضوع یا عدد جدیدی را مطرح می کند که باعث ایجاد تنش و اختلاف می شود.

 

 

بسیار مهم است که نامزدها در طول دوره نامزدی، وضعیت مالی خانواده طرف مقابل را در نظر بگیرند زیرا اختلاف شدید سطح مالی و اقتصادی، احتمال بروز تنش و تعارض را در زندگی آینده زوج بسیار بالا می برد و احتمال طلاق را افزایش می دهد. همچنین ممکن است باوجود وضعیت مالی مشابه خانواده ها، رفتارهای مالی دو خانواده متفاوت باشد مثلا هر دو خانواده بسیار مرفه باشند و سطح اقتصادی یکسانی داشته باشند اما یکی از خانواده ها معتقد به حسابگری مفرط در خرج کردن باشد و خانواده دیگر، اهل بریز و بپاش و ولخرجی. این نگرش های متفاوت در درجه اول در دوره نامزدی و مراسم نامزدی و عروسی تاثیر می گذارد و اختلاف هایی به وجود می آورد که ممکن است خفیف و گذرا یا شدید و عمقی باشد. از طرف دیگر، وقتی دو آدم تربیت هایی با این همه تفاوت داشته باشند و قرار باشد با هم زیر یک سقف زندگی کنند، ممکن است در ساده ترین مسایل مالی دچار اختلاف شوند.

 

▪ دختران و پسرانی که می خواهند با هم ازدواج کنند، باید به رفتارهای مالی طرف مقابلشان دقت کنند، مثلا اینکه طرف مقابل درخواست ها و توقع های مفرط و غیرمنطقی مالی از طرف مقابلش دارد؟

 

▪ آیا حاضر است برای رسیدن به این اهداف مالی، هر روز بحث و دعوا و ناراحتی راه بیندازد؟

 

▪ آیا مرد هنوز تمایل دارد که پول هایش را با الگوی دوره مجردی صرف دوستان یا هزینه های شخصی دیگر کند یا به بلوغی رسیده است که بداند اکنون ▪ مسوولیت یک زندگی دو نفره را برعهده دارد؟

 

▪ آیا طرف مقابل خسیس است یا ولخرج؟

 

▪ زندگی یک فرد خسیس با یک فرد ولخرج مشکلات زیادی در پی خواهد داشت.

 

▪ آیا یکی از طرفین خود را متعهد می داند برخی هزینه های خانواده اش را تامین کند؟ دیدگاه همسر درباره این هزینه ها چیست؟ همسر نباید صرفا براساس عشق و علاقه، این تعهدات را چشم بسته بپذیرد چون این خطر وجود دارد که مدتی پس از شروع زندگی تازه، یادش بیفتد که این هزینه ها و تعهدات را قبول ندارد.