با سلام و تشکر از مطالب مفیدی که ارايه میدید. من از جمله کسانی هستم که بسیار مورد حسادت به اصطلاح مادرم قرار گرفتم تا حدی قدرت این حسادت زیاد بود که مورد آزار بدنی هم از طرفش قرار میگرفتم... بگذریم نتیجه اینکه به علت فشار بیش از حد این مشکلات برای فرار از خونه تن به ازدواج اجباری دادم در سن 19 سالگی . دست از تحصیل کشیدم و بعد از چندین سال جدا شدم . و متاسفانه فکر میکردم در این سالهای او تغییر کرده اما بعد از جدایی و برگشت به همون خونه باز مشکلات شروع شد. و مجددا ازدواج کردم . البته اینبار به همسرم علاقه مند بودم اما به دلیل پایین اومدن اعتماد بنفسم مشکلات زیادی دارم . ادم امروزی هستم و دارم سعی میکنم با مطالعه و دانش خودمو نجات بدم ..اما هنوز با اون ادم مشکل دارم تا همین چند وقت پیش که باز سر یه مسيله بی ربط میخواست به من حمله کنه تو خونه خودم و با داد و فریاد و تهمت هرزگی به من از خونم بیرون رفت یا بهتربگم بیرونش کردم ( از کلاس دوم دبستان یادمه که به من تهمت هرزگی میزد البته اون موقعها معنیش رو نمی فهمیدم اما کم کم متوجه شدم همیشه منو به کسی نسبت میداد از فراش مدرسه و کارگرا گرفته تا دوستان مذکری که رابطه های معمولی داشتیم و حتی برادرم و تا همین دعوای اخیر که با وجود متاهل بودنم باز نسبت هرزگی به من میدارد) .. لطفا در مطالبی که می نویسید این راهنمایی رو هم بکنید به افراد که لازم نیست واقعا لازم نیست به هر قیمتی هر آدمی رو در زندگی نگه داشت . من این آدم رو که رو خودش اسم مادر رو میذاره از زندگیم واسه همیشه حذف کردم و البته 34 سال طول کشید تا به این نتیجه رسیدم که چقدر بودنش مضره . حتی با کم کردن ارتباطم باهاش بازم نتیجه نگرفتم . لطفا به ادمها بگید که نیاز نیست همه ادمها همیشه در کنارمون باشند حتی اگر نزدیکترینند... امروز خوشحالم که حذفش کردم و ناراحت از اینکه چرا زودتر اینکارو نکردم .