آيا مي دانيد انسان وقتي به خود و خانواده اش احترام نگذارد هيچ کس به او و خانوادهاش احترام نمي گذارد؟ در اين مطلب که برگرفته از سايت واحد مرکزي خبر است اصلا قصد بر اين نيست که به افراد آموزش داده شود که چگونه به خانواده خود احترام بگذارند بلکه قصد بر اين است که ببينيم چگونه مي توان والدين موفقي بود؟ شما والدين عزيز بايد بدانيد وقتي تصميم مي گيريد که صاحب فرزند شويد، در واقع مسئوليت سنگين و بلند مدت تربيت او را پذيرفته ايد. تربيت به معني تعليم دادن و پروراندن است.

 

وقتي فرزندان خود را تربيت مي کنيد، به آنها مي آموزيد چگونه رفتار نمايند. يعني شما با قانون گذاري و اعمال انضباط به آنها کمک مي کنيد تا تکليف خود را بدانند. اين مساله احساس امنيت و آرامش خاطر آنان را افزايش مي دهد و از آنجايي که کودکان دوست دارند احساس کنند والدينشان از آنان راضي هستند با ارائه توجه و محبت مناسب از سوي خانواده گام مهمي در ارتقا» بهداشت روان کودک و اطرافيان برداشته مي شود. کودک بدون مشکل وجود ندارد ولي مشکلات کودکان قابل درمان است. نکته مهم نحوه برقراري اصول تربيتي است. چنانچه اصول تربيت اشتباه باشد يا با خشونت و بي تفاوتي ارائه شود، کودک آن را نمي پذيرد. يک خانواده خوب بايد بتواند تربيت و انضباط را به نحو شايستهاي برقرار نمايد. در تربيت فرزندان مانند هر کار ديگر با مشکلاتي روبرو خواهيم شد. اگر والدين از روش هاي صحيح تربيتي آگاه باشند، با تمرين و به مرور زمان تجربه و مهارت آنان افزايش خواهد يافت و در تربيت فرزندشان موفق تر خواهند بود. آنچه در زير مي آيد.

 

 

1) در کوتاه مدت انتظار پيشرفت زيادي نداشته باشيد: موارد زيادي وجود دارد که دوست داريد به فرزندان خود بياموزيد ولي هيچ رفتاري با يک بار آموختن به دست نمي آيد و آنان نيز هميشه براي فرا گرفتن آمادگي ندارند. آموزش نياز به وقت، حوصله و موقعيت شناسي دارد. اگر والدين در اين کار پشتکار نداشته باشند خسته و بي حوصله شوند يا از کوره در روند، احترام خود را نزد فرزندان از دست خواهند داد. در اين صورت فرزندان به خواسته هاي آنها بي توجه خواهند شد و خود را موظف به انجام آنها نخواهند دانست. تربيت مسئوليتي يک روزه نيست، آرامش، پايداري و مقاومت مي خواهد و تا زماني که يک اصل تربيتي حاصل شود، فرزند شما بارها اشتباه خواهد کرد. بنابراين در کوتاه مدت نمي توان انتظار پيشرفت زيادي داشت.

 

2) توقع خود را کم کنيد و پيشرفتهاي کوچک را نيز در نظر بگيرد: کودکان و والديني که از هر نظر کامل و بي عيب باشند وجود ندارند. فرزندان هميشه آنگونه که والدين توقع دارند عمل نمي کنند. مشکلات کودکان معمولا يک شبه حل نمي شود و تغييرات در کودکان و بالغين تدريجي، آرام و مرحله به مرحله صورت مي گيرد. برخي والدين وقتي در تغيير عادات و رفتارهاي فرزندشان به مشکل برمي خورند، به سرعت آشفته و نااميد مي شوند و اعتماد به نفس خود را از دست مي دهند.حال آنکه بايد به پيشرفت هاي کوچک و تدريجي فرزندشان توجه نمايند زيرا کليد پيشرفت هاي بزرگ، تشويق پيشرفت هاي کوچک است.

 

3) در هر زمان تنها روي يک مشکل تمرکز نماييد: فرزند شما ممکن است مشکلات متعددي داشته باشد ولي اگر شما بخواهيد همه موارد را با هم اصلاح نماييد، هرگز موفق نخواهيد شد. براي موفقيت بايد تنها يک مشکل را در نظر بگيريد و پس از حل آن به نوبت به مشکل ديگري بپردازيد. هدفتان را با کلمات ساده اي که براي کودک قابل فهم باشد توضيح دهيد و به او بگوييد دراين مورد خاص دقيقا چه انتظاري از او داريد (مثلا: مي خواهم قبل از آمدن سرسفره دست هايت را صابون بزني!) سپس به پيشرفت هاي هر چند کوچک کودک در راه اصلاح رفتارش دقت نماييد (مثلا: قبلا اصلا صابون نمي زده و حالا يک مرتبه صابون زده است، هر چند توقع ما چهار مرتبه صابون در روز باشد) و با واکنش هاي مثبت و تحسين آميز به او بفهمانيد که رفتارش مناسب و مورد پسند است.

 

4) با ديد مثبت نگاه کنيد و هرگز از تحسين کودکتان غافل نباشيد: تحسين کودک بسيار ارزشمند است. کودکان در هر مرحله سني که باشند تمايل دارند والدين آنها را بپسندند و از آنها راضي باشند. کودک نمي داند کدام رفتار مناسب و کدام نامناسب است. او هر رفتاري را که با واکنش والدين روبرو شود يا او را به هدف برساند مثبت تلقي کرده و تکرار خواهد نمود. تصور نکنيد داشتن رفتار مناسب امري بديهي و از وظايف فرزند شماست و يا رفتار مثبت به معني رفتارهاي فوق العاده است. اين طرز تفکر باعث مي شود پرتوقع شويد، نسبت به رفتارهاي مناسب فرزندتان بي اعتنا گرديد و تنها به رفتارهاي نامناسب و منفي او توجه نماييد. مسلما به جز رفتارهايي که شما را ناراحت مي کند، رفتارهاي مناسب و مثبت زيادي نيز در فرزند شما وجود دارد. اگر شما هر رفتار مناسبي را مثبت تلقي کنيد و با واکنشي تاييد کننده به فرزندتان نشان دهيد که از کدام رفتارش راضي هستيد، کودک سعي مي کند با تکرار آن رضايت بيشتر شما را به دست آورد. نشان دادن نارضايتي از رفتارهاي نامناسب تنها زماني موثر خواهد بود که قبل از آن فرزندتان را به دليل رفتارهاي مناسبش تشويق کرده باشيد.

 

5) اهدافي را که در نظر داريد با نيازهاي کودکتان منطبق نماييد: اهداف خود را متناسب با سن، شخصيت، توانايي، رشد عقلي و شرايط محيطي فرزندتان تعيين نماييد. همه کودکان در يک سن خاص وارد مرحله مشابهي نمي شوند و ميزان آموزش پذيري آنها نيز به يک ميزان نيست. با توجه به اين که همه افراد يکجور نيستند و موقعيت ها نيز متفاوت است، يک راه حل قطعي و مستقل براي هر مشکلي وجود ندارد. راه حلي که امروز در مورد فرزندتان موثر است، ممکن است فردا تاثيرش را از دست بدهد يا روشي که براي يکي از کودکانتان جواب مي دهد، شايد براي ديگري بي فايده باشد. اگر حوصله کنيد مي توانيد حتي روش هاي ابتکاري و موثرتري خلق نماييد که بنا به شرايط خاص شما طراحي شده باشد.

 

6) مادران، پدران لطفا هماهنگ عمل کنيد: موفقيت والدين در تغيير رفتارهاي کودک نيازمند هماهنگي بين پدر و مادر است. پيش از هر اقدامي، رفتارهايي را که مي خواهيد اصلاح کنيد، دقيقا مشخص نماييد و براي رفع آن برنامهاي هماهنگ طراحي کنيد. شما و همسرتان بايد پيش از دست زدن به هر کاري در مورد کودکتان اتفاق نظر داشته باشيد. وقتي تصميم خود را گرفتيد و روي برنامه اجرايي توافق کرديد، هردو هماهنگ و يکسان عمل نماييد.