اتیسم را چقدر می شناسید؟
درخودماندگی یا اوتیسم چیست؟
اوتیسم یک اختلال مغزیست که اغلب برقراری ارتباط با دیگران را دشوار می کند. بخش های مختلف مغز در افراد مبتلا به اوتیسم در همکاری با یکدیگر دچار مشکل می شوند.
بیشتر افراد مبتلا به اوتیسم همیشه در ارتباط برقرار کردن با دیگران دچار مشکل می شوند. اما تشخیص زودهنگام و اقدامات مناسب برای درمان اوتیسم می توانند به بسیاری از مبتلایان به این بیماری کمک کنند تا از تمام پتانسیل های خود استفاده کنند.
اوتیسم تمایل دارد در خانواده ها گسترش پیدا کند از همین رو کارشناسان گمان می کنند که ممکن است اوتیسم ریشه ارثی داشته باشد. محققان در تلاشند تا ژن هایی که به طور مستقیم در بروز این بیماری دخیل هستند را کشف کنند.
مطالعات دیگری نیز بر روی این موضوع در حال انجام است که آیا ممکن است بیماری به علت سایر بیماری های دیگر و یا عوامل محیطی به وجود بیاید یا خیر.
بعضی از مردم فکر می کنند که اوتیسم به علت واکسن های دوران کودکی مانند سرخک، اوریون و سرخجه (MMR) به وجود می آید. اما محققان صحت این باور غلط را رد کرده اند. پس حتما دقت داشته باشید که نوزادتان تمام واکسن ها دوران کودکی را دریافت کند. این واکسن ها می توانند از کودکتان در مقابل بیماری های خطرناک و حتی کشنده محافظت کنند.
علائم اوتیسم چه چیزهایی هستند؟
تقریبا همیشه علائم اوتیسم از قبل از 3 سالگی بروز می کنند. معمولا والدین اول از همه متوجه می شوند که کودک نوپای آنها حرف زدن را شروع نکرده و واکنش هایی نشان میدهد که شبیه به کودکان هم سن و سال خودش نیست. البته اگر کودک شما دقیقا همزمان با سایر کودکان همسن خود شروع به صحبت کردن نکرد امری غیر طبیعی نیست.
علائم اوتیسم عبارتند از:
تاخیر در فراگیری صحبت کردن و یا عدم صحبت کردن به طور کلی. ممکن است کودک مبتلا به اوتیسم حتی با طبیعی بودن آزمون شنوایی باز هم ناشنوا به نظر برسد.
تکرار بیش از حد برخی رفتار ها، کار های مورد علاقه و یا بازی ها. به عنوان مثال تکان های مکرر و تکراری بدن، به هم متصل کردن غیر طبیعی اشیاء و احساس ناراحتی شدید زمانی که یک روال طبیعی نقض می شود.
افراد می توانند رفتار های بسیار متفاوتی داشته باشند و این رفتار ها را به صورت خفیف تا شدید از خود بروز دهند. معمولا والدین کودکان مبتلا به اوتیسم می گویند که کودکان آنها ترجیح می دهند که به تنهایی بازی کنند و از تماس چشمی با افراد دیگر خودداری می کنند.
اوتیسم می تواند منجر به بروز مشکلات دیگری نیز بشود. برخی از این مشکلات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
بسیاری از کودکان هوش پایین تر از حد معمول دارند.
نوجوانان مبتلا به اوتیسم اغلب افسرده هستند و دچار اضطراب زیادی می شوند مخصوصا اگر هوش آنها هم اندازه با میزان میانگین و یا بالاتر از آن باشد.
برخی از کودکان در سنین نوجوانی دچار تشنج هایی مانند صرع می شوند.
تشخیص اوتیسم چگونه است؟
اگر کودک شما علائم اوتیسم را داشته باشد، دستورالعمل هایی وجود دارد که دکتر شما از آنها استفاده می کند تا بیماری را تشخیص دهد. این دستور العمل، علائم را به سه بخش اصلی تقسیم می کند:
تعاملات و روابط اجتماعی. به عنوان مثال، ممکن است کودک شما قادر بر برقراری تماس چشمی نباشد. افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است برای تشخیص احساسات دیگران مانند درد و غم به زمان بیشتری نیاز داشته باشند و به سختی این احساس را در دیگران تشخیص دهند.
ارتباطات کلامی و غیر کلامی.
به عنوان مثال، یک کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است که هرگز حرف نزند. یا ممکن است در اغلب موارد یک عبارت خاص را بارها و بارها تکرار کند.
محدودیت در علاقه مندی به بازی ها و فعالیت ها.
به عنوان مثال، کودکانِ کوچک تر به جای بازی کردن با کل اسباب بازی تنها بر بخشی از آن تمرکز می کنند. کودکان بزرگ تر و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم ممکن است تنها به موضوعات خاصی علاقه نشان بدهند.
همچنین کودک شما باید آزمایش شنوایی سنجی و چند آزمایش دیگر را نیز انجام دهد تا مطمئن شوند این علائم به دلیل بیماری و یا اختلال دیگری به وجود نیامده باشند.
درمان اوتیسم چگونه است؟
درمان اوتیسم شامل آموزش های رفتاری خاص است. آموزش های رفتاری مبتنی بر پاداش برای رفتار های خوب که به آنها مهارت های اجتماعی و چگونگی برقراری ارتباط را یاد می دهد و به آنها کمک می کند که بتوانند در بزرگسالی با برخی از مشکلاتشان کنار بیایند و مشکلات کمتری داشته باشند.
با شروعِ به موقعِ مراحل درمانی، بسیاری از کودکان فرا خواهند گرفت که چگونه با دیگران بهتر ارتباط برقرار کنند. آنها فرا خواهند گرفت که چگونه از عهده برخی از کارهای خود در بزرگسالی بر بیایند.
بسته به کودک، درمان ممکن است شامل مواردی مانند گفتار درمانی و درمان فیزیکی نیز شود. گاهی اوقات داروهایی نیز برای درمان مثلا افسردگی و یا رفتار های وسواسی جبری نیز تجویز می شود.
درمانِ مورد نیاز کودک شما به علائم کودکتان بستگی دارد و ممکن است نسبت به سایر کودکان مبتلا به اوتیسم متفاوت بوده و حتی با گذر زمان تغییر کند.
چون افراد مبتلا به اوتیسم بسیار با هم متفاوت هستند، درمانی که به یکی از آنها کمک می کند ممکن است به فرد دیگر مبتلا به اوتیسم کمکی نکند. لذا حتما مراحل درمان را زیر نظر متخصصین امر و با همکاری کامل با تمام افرادی که در این مسیر می خواهند به کودکتان کمک کنند انجام دهید و سعی کنید بهترین راه های درمانی برای مدیریت علائم کودکتان را پیدا کنید.
خانواده ها چگونه می توانند با کودک مبتلا به اوتیسم کنار بیایند؟
بخش مهمی از برنامه های درمانی کودکان مبتلا به اوتیسم این است که سایر افرادِ خانواده آموزش های لازم در مورد اوتیسم و چگونگی برخورد و مدیریت علائم آن را فرا بگیرند. آموزش می تواند استرس های خانواده را کاهش داده و به کودکتان کمک کند تا عملکرد بهتری داشته باشد. برخی از خانواده ها نسبت به سایرین نیاز به آموزش های بیشتری دارند.
از پزشکتان در مورد امکاناتی که در محل زندگی شما برای کمک به این بیماران وجود دارد سوال کنید. خانواده، دوستان، سازمان های دولتی و سازمان های تخصصی مربوط به اوتیسم می توانند به شما کمک کنند.
این نکات را به یاد داشته باشید:
برای داشتن زمان های استراحت و تفریح برنامه ریزی داشته باشید. مراقبت و رفع نیاز های یک کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است عوارضی برای کل افراد خانواده داشته باشد. به همین خاطر زمان هایی را برای داشتن استراحت و تفریح برای کل اعضای خانواده برنامه ریزی کنید.
زمانی که کودک شما بزرگتر می شود تقاضای کمک های بیشتری بکنید. دوران نوجوانی یک فرد مبتلا به اوتیسم می تواند دوران بسیار دشواری باشد.
با سایر خانواده هایی که آنها نیز کودکی مبتلا به اوتیسم دارند در ارتباط باشید. می توانید با هم در مورد مشکلات و تجربیاتتان صحبت کنید.
بزرگ کردن یک کودک مبتلا به اوتیسم کار بسیار دشواریست. اما با حمایت و آموزش، خانواده شما می توانند روش برخورد با این بیماری را فرا بگیرند.
|
توسط : مشاورفا در تاریخ : 11-02-1394, 19:18 بازدیدها : 1049
مطالب مشابه :
بازدید کننده گرامی ، بنظر می رسد شما عضو سایت نیستید
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید .
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید .
