به جاي زندانبان ، مهربان باش!
ما والدين اولين پناه کودکان هستيم و در صورت رفتار مناسب بهترين پناه و حامي آن ها باقي مي مانيم . گاهي اوقات به خاطر خستگي ،مشکلات شخصي و يا رفتار نادرست خود که به نافرماني کودک مي انجامد ،کلافه شده و فرزندمان را تنبيه مي کنيم . سخت گيري در بعضي موارد لازم است اما يادمان باشد اگر والديني باشيم که مدام تنبيه کرده و بر فرزندمان سخت بگيريم ، آن ها را از داشتن پدر ومادري قابل دوست داشتن و تکيه کردن محروم مي کنيم اين مقاله به شما کمک مي کند تا کم تر در معرض عصبانيت در مقابل فرزند قرار گرفته و رفتار معقول تري از خود نشان دهيد.
1. به نيازهاي زمينه اي کودکتان توجه کنيد.
مثال: موقعي که در صفي منتظر هستيد به کودکتان چيزي بدهيد تا بازي کند.
2.به کودک اطلاعات بدهيد و دلايل خود را روشن کنيد.
مثال: اگر روي ديوار را خط خطي و نقاشي مي کند براي وي توضيح دهيد که ما چرا فقط از کاغذ براي نقاشي و رنگ کردن استفاده مي کنيم.
3. احساس زيرين و زمينه اي کودکتان را جستجو کنيد.
از احساس کودکتان آگاهي به دست آوريد، آن را بپذيريد و به آن گوش دهيد.
مثال: اگر کودک شما نسبت به خواهر کوچکترش خشم نشان مي دهد و او را کتک مي زند، وي را تشويق کنيد که خشم و حسادت خود را به روش بي ضرر تري نشان دهد.
4. محيط را عوض کنيد. اغلب اوقات عوض کردن محيط راحت تر از عوض کردن کودک است.
مثال: اگر کودک شما مرتباً وسايلي را از کمد بيرون مي آورد درب کمد را قفل کنيد. اگر وسايل دکوري جلوي تلويزيون را جابجا مي کند جاي آن وسايل را عوض کنيد.
5. راه هاي جايگزين بهتر و قابل قبول تري پيدا کنيد.
رفتار کودکتان را تغيير جهت دهيد، مستقيماً به او نگوييد که اين کار را نکن، بلکه به او بگوييد کجا مي تواند اين کار را انجام دهد.
مثال: اگر نمي خواهيد کودک شما در اتاق پذيرايي توپ بازي کند، مستقيماً به او نگوييد بلکه بگوييد اين کار را مي تواند در حياط انجام دهد.
6. به او نشان دهيد که مي خواهيد چگونه رفتار کند.
مثال: اگر بچه شما دم گربه را مي کشد، به او نشان دهيد که چگونه بايد يک گربه را نوازش کرد.
عملاً اين کار را انجام دهيد فقط به گفتن اکتفا نکنيد.
7. به جاي اينکه دستور دهيد به او قدرت انتخاب دهيد.
تصميم گيري به کودک قدرت و اختيار مي دهد ولي دستور و فرمان باعث کشمکش قدرت بين او و شما مي شود.
مثال: دلت مي خواهد دندانهايت را قبل از پوشيدن لباس خواب مسواک بزني يا بعد از آن؟
8. گاهاً تخفيف هاي کوچکي بدهيد.
مثال: مي تواني امشب مسواک نزني، چون خسته هستي.
9. زماني را براي آماده شدن بگذاريد.
مثال: اگر قرار است شب به مهماني برويد به طور مشخص به او بگوييد که از وي انتظار داريد چگونه رفتار کند.
اجراي نقش به صورت بازي مي تواند کودک را براي موقعيت هاي دشوار آماده کند.
10. احساس خود را بيان کنيد.
اجازه بدهيد تا بچه ها بدانند رفتارشان چه تأثيري بر شما گذاشته است.
مثال: از جمع کردن خورده نان بر کف اتاق خسته شدم.
11. در جاي مناسب اجازه دهيد پيامدهاي طبيعي رفتار کودک رخ دهد.
زود وي را نجات ندهيد.
مثال: اگر کودک شما حوله خيس را پس از استحمام براي خشک شدن آويزان نکرده است، خوب روز بعد با حوله خيس مواجه خواهد شد. اگر لباس هايش را پس از برگشتن از مدرسه سر جاي خود نگذاشته است طبيعتاً فردا براي يافتن آن دچار مشکل خواهد شد و با تأخير به مدرسه خواهد رسيد.
12. در موقع لزوم مرد عمل باشيد.
مثال: اگر کودک شما مصر است هنگام عبور از خيابان دست شما را رها کرده و بدود، محکم دست او را بچسبيد و نگهداريد. در عين حال که خطرات کارش را نيز شرح مي دهيد.
13. کودک خود را بغل کنيد.
کودکاني که پرخاشگرانه و نامتناسب رفتار کنند، از در آغوش گرفتن و بغل کردن به روش حمايتي و محبت آميز سود مي برند. اين عمل به آنها فرصت مي دهد که احساسات محصور شده خود را از طريق لمس کردن رها کنند.
14. کودک خود را از شرايط موجود بيرون بکشيد و دقايقي را با او بگذرانيد.
زماني را براي گوش کردن به او، مشارکت در احساسات، بغل کردن و حل تعارضات بگذاريد.
15. کاري را به صورت بازي با يکديگر انجام دهيد.
مثال: بياييد در حالي که فکر مي کنيم هفت کوتوله هستيم، اينجا را تميز کنيم. بيا دندانهاي يکديگر را مسواک بزنيم.
16. خنده و شوخي را جايگزين شدت عمل کنيد.
مثال: اگر کودکتان از دست شما عصباني است، او را تشويق کنيد که خشم خود را از طريق يک بازي جنگي به شما نشان دهد. خنده کمک مي کند که خشم و احساس ناتواني تخفيف يابد.
17. با هم بحث و تبادل نظر کنيد.
مثال: اگر آماده هستيد که زمين بازي را ترک کنيد و کودک شما هنوز مي خواهد ادامه دهد به يک توافق راجع به ساعت بازي برسيد.
18. تعارضات موجود را به صورت دو طرفه و مشارکتي حل کنيد.
راجع به تعارضاتي که با کودکتان داريد صحبت کنيد. نيازهاي خود را مشخص کنيد و از او براي پيدا کردن راه حل کمک بخواهيد. قوانين را با هم مشخص کنيد. جلسات خانوادگي تشکيل دهيد.
19. انتظارات خود را تعديل کنيد.
بچه هاي کوچک نياز ها و احساسات شديدي دارند. آنها به طور طبيعي پر سروصدا ، کنجکاو و نامرتب، کم طاقت، پرتوقع، فراموشکار، ترسو، خودمحور و سرشار از انرژي هستند. سعي کنيد آنها را همانگونه که هستند، بپذيريد.
20. فرصتي براي خودتان قائل شويد.
در موارديکه شرايط براي شما قابل تحمل نيست اتاق را ترک کنيد و براي کسب مجدد احساس آرامش و قضاوت صحيح، هر کاري را لازم باشد انجام دهيد.
مثال: تلفن به يک دوست، گريه کردن، دوش گرفتن.
|
توسط : مشاورفا در تاریخ : 21-05-1394, 00:50 بازدیدها : 816
مطالب مشابه :
بازدید کننده گرامی ، بنظر می رسد شما عضو سایت نیستید
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید .
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید .
