به خاله گفتي متشکرم!؟"آرنجت را روي ميز نگذار"، "به خاله سلام کردي؟" ، "با دهان پر حرف نزن" و...

حس مي کنيد مدام بايد حرفهايتان را تکرار کنيد؟ اين امر کاملاً طبيعي است. سالها زمان لازم است تا يک کودک، قوانين اجتماعي و احترام را بياموزد.

ادب از ديروز تا امروز

گمان مي کنيد امروز وضع تغيير کرده است؟ بله، کاملاً. والدين بيشتر با فرزندانشان مدارا مي کنند و سر ميزشان قانون خاصي حکم فرما نيست.امروز يک کودک 6 ساله وقتي سر ميز مي نشيند، مدام انگشت هايش را درون ظرف پوره مي کند و هر دقيقه از سرجايش بلند مي شود. در گذشته جوامع ، طبقه بندي خاصي داشتند و کوچکترها بايد به بزرگترها احترام مي گذاشتند. اما امروز اين بزرگترها هستند که به کوچکترها احترام مي گذارند. در اغلب اين موارد، والدين به کودکانشان اجازه مي دهند اول آنها حرف بزنند.

گمان مي کنيد تمام عادات خوب اخلاقي در حال محو شدن است؟ نه! هنوز هم والدين بعضي مسائل مهم را به کودکانشان گوشزد مي کنند. حتماً اين جمله را شما نيز بارها در طول روز تکرار مي کنيد: "تند غذا نخور" ، "با دهان پرحرف نزن" ، "قاشق را درست در دست بگير" ، "درست بنشين." والدين مي دانند که شناخت کدهاي اجتماعي براي زندگي در ميان مردم ضروري است.

کودکان از ادب چه مي فهمند؟

آيا کودکان از گفتن جملات احترام آميز، عصبي مي شوند؟ کلمات جادويي مثل "سلام" و "متشکرم" تنها يک رسم نيست. آن ها نماد نوعي عشق و احترام به ديگرانند. از طريق همين کلمات است که مي توانيم با اطرافيان ارتباط برقرار کنيم. ياد گرفتن شيوه احترام گذاشتن به ديگران و بيان کلمات احترام آميز زمان مي برد. اجتماعي شدن کودک، حول و حوش 5/2 تا 3 سالگي آغاز مي شود. پيش از آن نيز مي توانيد به اجتماعي شدن کودکتان کمک کنيد ولي سعي نکنيد از او انتظار بيان جملات احترام آميز را داشته باشيد.

کودکان احترام خود را با يک لبخند، يک ژست، يک حرکت بدن و... نشان مي دهند. اين والدين هستند که بايد با کلمات، حرکات او را تکميل کنند. وظيقه شما اين است که پس از دو سالگي هر چند ممکن است خسته کننده باشد ولي هر بار که او ژست احترام مي گيرد به او بگوييد: "به خاله چه گفتي؟" ، "سلام کردي" ، "گفتي متشکرم" و .... تا مجبور شود کلمات جادويي احترام را به زبان آورد.

کدهاي اجتماعي و کلمات احترام آميز در ميان تمامي خانواده ها يکسان نيست. مادر اصولاً نقش مهمي در اين ميان بازي مي کند. کودک ادب را از والدين و بزرگترهاي محيط اطرافش مي آموزد.

شما نمي توانيد به کودکتان چيزي را آموزش دهيد و از او انتظار اجرا داشته باشيد در حالي که خودتان آن را انجام نمي دهيد.

 همه چيز از خانه آغاز مي شود. اگر شما هر روز صبح که او را مي بينيد به او سلام کنيد، او اين کار را تکرار خواهد کرد.

توقع شما، سن کودک!

وضع تربيت، موضوعي نسبي و به فرهنگ هر خانواده مربوط است. در برخي خانواده ها گفتن يک "مرسي" کافي است در حالي که در برخي ديگر گفتن حتي "متشکرم مامان جون" هم کم است. اين ما هستيم که بر حسب عقيده مان، ادب را به کودک مي آموزيم. کودکان در صورتي که قوانين برايشان روشن باشد، خيلي زود خود را با شرايط وفق مي دهند. البته بايد سن کودک را در هر شرايطي در نظر گرفت.

فراموش نکنيد گاهي برخي حرکات، نياز يک کودک است. اگر فرزندتان غذا را با دست لمس مي کند، براي آن است که مي خواهد با غذا ارتباط برقرار کند. جانشين کردن يک قاشق فلزي به جاي انگشتان وي، کمکي به او نخواهد کرد.

کودکان آرام آرام، کدهاي اجتماعي را مي آموزند و آنها را نماد آزادي خود تلقي خواهند کرد.

اگر کمي صبر کنيد، همه چيز درست شود.

توصيه هاي مهم

1- شما براي فرزندتان الگو هستيد. در مقابل او از کلمات احترام آميز استفاده کنيد.

2- او را مجبور نکنيد دوستان يا اقوامتان را ببوسد. بوسيدن نشانه احترام نيست.

3- از سر ميز مدام براي آوردن وسايل گوناگون برنخيزيد تا کودکتان نيز کار شما را تقليد نکند.

4- در 18 ماهگي کودکان دوست دارند غذاها را لمس کنند. اين امر را فاجعه ندانيد. اين کار به او کمک مي کند با غذا ارتباط برقرار کرده و آن را بخورد. در عين سخت گيري، گاهي هم ملاحظه او را بکنيد.