هم کلام شدن در روزهای بلوغ!
چرا فرزند 12-10 ساله شما كه عادت به صحبت كردن داشت، طی سالهای اخیر كم حرف شده است؟ این سۆال ذهن بسیاری از والدین را به خود اختصاص می دهد.
بنا بر دلایل بسیاری، فرزندان در اوایل نوجوانی ساكت می شوند. با ورود نوجوان به بزرگسالی نیاز او به تنهایی افزایش می یابد. نوجوان از تغییرات جسمی و عاطفی احساس شرم و ناامنی می كند. افكار و احساسات متغیر دارد و گاهی در خود فرو می رود.از طرفی نوجوان احساس می كند كه از مهارت كافی برای صحبت كردن برخوردار نیست. او احساس می كند كه بزرگسالان مهارت كافی در برقراری ارتباط و گفت وگو دارند.آنان به موقع و به جا صحبت می كنند. در حالی كه نوجوان احساس می كند چنین مهارتی ندارد،پس كمتر صحبت می كند. او اعتماد به نفس كافی برای صحبت كردن و ابراز عقیده ندارد. ارتباط مۆثر عامل مهم روابط خوب خانوادگی است. نوجوانی كه به راحتی با والدین صحبت نمی كند، نمی تواند نیازهایش را مطرح كند. فقط با ارتباط خوب و مۆثر می توانید به نوجوان توجه كنید و حامی او باشید. در غیر این صورت نوجوان با شما صمیمی نمی شود و حرف های دلش را نمی گوید.
چرا ما به ارتباط نیاز داریم؟
همه ما حتی اگر كلامی بر زبان نیاوریم، همیشه ارتباط برقرار می كنیم. با علایم غیركلامی از طریق نحوه ایستادن، راه رفتن و طرز نگاه كردن می توان ارتباط برقرار كرد.
والدین حتی اگر صحبت نكنند همیشه با فرزندان ارتباط برقرار می كنند. والدین باید همیشه با فرزندان صحبت كنند. اگر آنان از آن طفره می روند، می توانید با روش های مختلف او را تشویق كنید.
چگونه می توان نوجوان را به صحبت كردن تشویق كرد؟
به حرف های نوجوان گوش كنید: بسیاری از نوجوانان شاكی هستند كه والدین به حرف آنان گوش نمی كنند. ارتباط مانند خیابان دوطرفه است. اگر می خواهید نوجوان به حرف شما گوش كند، با دقت شنوای حرف هایش باشید.
برای نظر نوجوان احترام قائل شوید.
در برخی موضوعات نظر فرزندان را بپرسید: گاهی نظر آنان با ارزش است. این امر به نوجوان كمك می كند كه در مورد مسائل مختلف فكر كند و از طرفی اعتماد به نفس او افزایش می یابد.
با رفتار و گفتار مثبت سرمشق و الگوی فرزندان باشید: اگر با همسر و فرزندان رفتار خوبی داشته باشید، نوجوان می كوشد رفتار شما را سرمشق خود قرار دهد.
انعطاف پذیر باشید: به موضوعات مورد علاقه نوجوان توجه كنید. علایق و خواسته های نوجوان با ما فرق دارد؛ همان طوری كه ما نوجوان بودیم، خواسته های ما با والدین متفاوت بود. خود را جای او بگذارید و مسائل را از دید او ببینید.
چه رفتارهای منفی را باید كنار گذاشت؟
توهین نكنید: نوجوانان مانند همه دوست ندارند تحقیر شوند. هرچه بیشتر به نوجوان توهین كنید، بیشتر از شما فاصله می گیرد و رفتارش بدتر می شود. تحقیقات نشان می دهد نوجوانانی كه مورد تحقیر و توهین والدین هستند در زندگی فردی و اجتماعی در مقایسه با دیگران موفقیت كمتری دارند.
نظرات خود را به فرزندان تحمیل نكنید: هرگز فرزندتان به زور و اجبار نظرتان را نمی پذیرد. تحمیل نظر باعث جبهه گیری فرزندان می شود.
پیش داوری نكنید: ابتدا با دقت به حرف های فرزند گوش كنید سپس نتیجه گیری و داوری كنید. اگر جوان والدینش را روشنفكر نداند، حرف آنان را گوش نمی كند.
تا زمانی كه احساس می كنید كه نوجوان مشتاق شنیدن صحبت های شماست، موضوعات مختلف و رویدادهای زندگی تان را برای او مطرح كنید. فرزندان در نوجوانی كمتر از كودكی به والدین توجه دارند
چه رفتارهای مثبتی را باید انجام داد؟
زمانی كه فرزندتان آمادگی دارد با او صحبت كنید: بزرگ ترین اشتباه را زمانی مرتكب می شوید كه فرزندتان خود را برای رفتن به میهمانی دوستش آماده می كند و به او می گویید می خواهم باتو صحبت كنم.
هر سخن جایی و هر نكته مكانی دارد. اگر زمانی كه فرزندتان حوصله و وقت كافی دارد با او صحبت كنید بهتر نتیجه می گیرید.
وقتی را فقط برای نوجوان اختصاص دهید: گاهی تنها، بدون حضور سایر اعضای خانواده با نوجوان به پارك، سینما، قهوه خانه سنتی، رستوران یا نمایشگاه نقاشی بروید.
در مورد رویدادهای روزانه و مسائل مختلف زندگی تان با نوجوان صحبت كنید: تا زمانی كه احساس می كنید كه نوجوان مشتاق شنیدن صحبت های شماست، موضوعات مختلف و رویدادهای زندگی تان را برای او مطرح كنید. فرزندان در نوجوانی كمتر از كودكی به والدین توجه دارند.
سۆالات باز بپرسید
از پرسیدن سۆالاتی كه جواب آن بله یا خیر است خودداری كنید.به جای آن كه بپرسید: «امروز خوب بود؟»بپرسید:«كلاس موسیقی چه طور بود؟»
نظر نوجوان را بی ارزش و مسخره ندانید: شاید نوجوان حرفی بزند كه به نظر ما احمقانه و كودكانه است. اگر این امر را مستقیماً به او بگوییم ناراحت می شود و كمتر صحبت می كند.در برخی موارد كه نظر او را قبول ندارید، آن را مطرح نكنید، زیرا نوجوان در این مقطع به تأیید نیاز دارد.
در گفتگو با نوجوان به او احترام بگذارید: همان طوری كه به دوستان و آشنایان بزرگسال احترام می گذارید، با نوجوان رفتار كنید. نشان دهید كه به دیدگاههای او احترام می گذارید. نفس عمیقی بكشید و محترمانه تصدیق كنید كه او هم حرفهای ارزشمندی برای گفتن دارد.این امر به نوجوان كمك می كند احساس ارزش نماید.
غر نزنید: اگر به نوجوان بگویید:«همیشه اتاقت نامرتب است، از دستت خسته شدم.»،« چه قدر شلخته ای، كی درست می شوی؟»او جبهه می گیرد و رفتارش را تغییر نمی دهد. امام علی(ع) می فرمایند: بپرهیز از اینكه پی در پی سرزنش كنی. چرا كه اینكار بر(انجام دادن) گناه جرات می دهد و سرزنش را بی اثر می سازد.(1)
حرف زدن با نوجوان
با فرزندتان به توافق برسید: وقتی با فرزندتان اختلاف نظر دارید و نظرتان را به او تحمیل می كنید، او ناراحت و عصبی می شود. بهتر است با صحبت كردن به دنبال راه حل بهتری باشید. این امر مصالحه خوانده می شود.
برای مثال اگر به فرزندتان بگویید باید امشب اتاقت را تمیز كنی هیچ عذری را هم نمی پذیرم. او جبهه می گیرد و می گوید: «به هیچ وجه نمی توانم، می خواهم به خانه دوستم بروم.» بهتر است بگویید: «من از وضعیت اتاقت خیلی ناراحتم، عزیزم، كی آن را تمیز می كنی؟»
به عنوان یك الگو برای او عمل كنید: به همراه همسر با بچه های كوچكتر خانواده راههایی را برای ایجاد یك رابطه خوب در خانواده طراحی كنید. به این ترتیب به طور غیرمستقیم به او روش احساس صمیمیت كردن و نظرخواهی را آموخته اید.
شنونده فعال باشید: گوش كردن به صحبت های نوجوان پیش از صحبت كردن اهمیت دارد. زیرا نوجوان احساس می كند او را درك می كنید. بكوشید حداقل روزی 20 دقیقه شنونده صحبت های او باشید. با روی باز روبه روی او بنشینید، در چشم هایش نگاه كنید و صحبت هایش را تكرار كنید. برای مثال، فرزندتان می گوید: «من، امروز تكالیف زیادی دارم.» در جواب بگویید «پس امروز حسابی سرت شلوغه؟»
او می گوید «امروز معلمم جلوی همه دانش آموزان با من دعوا كرد.» در جواب بگویید: «پس امروز از این كه معلمت باهات دعوا كرد ناراحت شدی؟»
گوش كردن فعالانه چیزی فراتر از كلمات است. شما غم، شادی، رنجش یا ناراحتی فرزندتان را باید از پس كلمات و تعابیر او با تمام وجود حس كنید تا بتوانید خود را در موقعیت او قرار دهید.
همیشه فرزندتان را نصیحت نكنید: گرچه نصایح شما به نفع نوجوانان است، ولی آنان در این مقطع كمتر مایل به شنیدن آن هستند. توجه به نوجوان از اهمیت خاصی برخوردار است. ساكت باشید، به او فرصت دهید صحبت كند. با عجله حرفش را قطع نكنید و نظرتان را نگویید.
از موقعیت های غیررسمی برای برقراری ارتباط استفاده كنید: با فرزندان شوخی كنید و به آنان امكان دهید در حد اعتدال با شما شوخی كنند و راحت باشند.
خونسردی خود را حفظ كنید: اگر تحمل شنیدن حرف های نوجوان را ندارید، عصبانی نشوید. برای مثال اگر می گوید:«دوست هایم سیگار می كشند» سریع عصبانی نشوید و نگویید«دیگر حق نداری با آنان دوست شوی.» عصبانیت شما باعث می شود نوجوان بقیه حرف هایش را نزند و صحبت خاتمه یابد.
اگر باید با نوجوان در مورد موضوعات مهم نظیر سیگار كشیدن، و... صحبت كنید، زمانی را انتخاب كنید كه هر دو آرامش و آمادگی صحبت دارید
جملات تان را با «من» شروع كنید: برای مثال: «من خیلی دوستت دارم و نگران می شوم وقتی می بینم با كسانی كه سیگار می كشند، دوست می شوی.» یا«من نگران افت تحصیلی تو هستم، اخیراً خوب درس نمی خوانی؟ »نگرانی خود را با آرامش و خونسردی بیان كنید.
|
توسط : مشاورفا در تاریخ : 23-05-1394, 23:32 بازدیدها : 1437
مطالب مشابه :
بازدید کننده گرامی ، بنظر می رسد شما عضو سایت نیستید
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید .
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید .
