رفيق نوجوانتان باشيد
نوجوانان دلي پاک و روحي پرشور دارند. آنان در حساس ترين و بحراني ترين دوران زندگي خود به سر مي برند و نيازمند هدايت، حمايت و همدلي اند. نوجوان نهال نو رسيده اي است که براي رشد و بالندگي به باغباني دلسوز و روشن بين نياز دارد تا او را از آفت ها و حادثه ها در امان دارد.
بها دادن به نوجوانان و کوشيدن در تربيت و ارشاد آنان، بي گمان يکي از نشانه هاي آشکار رشد فرهنگي يک جامعه است. برخلاف گمان برخي مردم، تربيت به طور کلي کاري بسيار دشوار است بويژه تربيت و هدايت نوجوانان، داراي پيچيدگي ها و نکته هاي ظريف بسياري است.
شايد گفته حکيمانه فيلسوفي که مي گفت «دو کار هست که در دشواري، هيچ کار ديگري به پاي آن نمي رسد؛ مملکت داري و تربيت.» حق مطلب را در اين زمينه ادا کرده باشد.
تربيت انسان به عنوان موجودي پيچيده و عظيم، کاري سخت و دشوار است. پيچيدگي هاي روحي انسان به حدي است که نمي توان رفتار او را به سادگي تحت ضابطه اي مشخص درآورد و از آن آسوده خاطر شد. نبايد تربيت را کاري سهل و آسان پنداشت که نياز به هيچ گونه آموزش و تخصصي ندارد.
برخي از پدران و مادران گمان مي کنند که اگر شرايط مادي و امکانات تحصيلي را براي فرزندان خود فراهم آورند، وظيفه خود را به خوبي انجام داده اند؛ حال آن که وظيفه پدر و مادر بسيار فراتر از اينهاست.
فرزندان ما در دوران زندگي خود مراحل مختلفي را طي مي کنند و در هر مرحله نيازهاي تربيتي ويژه اي دارند. بدون آشنايي با اين مراحل تربيتي و برخورداري از مهارت هاي لازم، چگونه مي توانيم فرزندان خود را تربيت کنيم؟ شايد برخي از پدران و مادران گمان مي کنند که اگر شرايط مادي و امکانات تحصيلي را براي فرزندان خود فراهم آورند، وظيفه خود را به خوبي انجام داده اند؛ حال آن که وظيفه پدر و مادر بسيار فراتر از اينهاست.
شخصيت نوجوان مي طلبد که خانواده در برخورد با او روشن بين، شکيبا و هوشيار باشد و به سرعت دريابد که او يک «کودک» نيست.
خانواده کانون پذيرايي از نسل آينده است. در اين کانون، نهال ارزش هاي انساني که بذر آن در لحظه آفرينش در ضمير آدميان پاشيده شده است، رشد کرده و به بار مي نشيند. از اين رو هيچ يک از نهادهاي اجتماعي نمي توانند نقشي را که خانواده در ساختار فکري، روحي و اخلاقي انسان دارد، ايفا کنند.
اگر خانواده ها نقش خود را به درستي ايفا نکنند، نهادهاي اجتماعي ديگر از جمله نهادهاي آموزشي و رسانه ها نمي توانند اين خلأ را پر کنند.
دشواري ها و پيچيدگي هاي تربيت فرزند دردوره نوجواني بيش از هردوران ديگر است؛ زيرا در اين دوره نوجوان به طور ناگهاني با جهشي فکري و عاطفي خود را از دوران کودکي جدا مي کند.
شخصيت کنوني نوجوان مي طلبد که خانواده در برخورد با او روشن بين، شکيبا و هوشيار باشد و به سرعت دريابد که او يک «کودک» نيست. از اين رو بسياري از خانواده ها در روابط خود با فرزندان نوجوان مشکلاتي دارند که اگر از آگاهي هاي لازم برخوردار نباشند شايد اين مسئله عواقب ناخواسته اي به دنبال داشته باشد.
شخصيت نوجوان مي طلبد که خانواده در برخورد با او روشن بين، شکيبا و هوشيار باشد و به سرعت دريابد که او يک «کودک» نيست.
برخي از پدران و مادران گمان مي کنند که اگر شرايط مادي و امکانات تحصيلي را براي فرزندان خود فراهم آورند، وظيفه خود را به خوبي انجام داده اند؛ حال آن که وظيفه پدر و مادر بسيار فراتر از اينهاست.
بسياري از مشکلات اخلاقي و رفتاري نوجوانان ريشه در برخوردهاي نامناسب پدران، مادران و مربيان دارد. تجربه نشان مي دهد در بيشتر موارد که نوجوانان در خانواده اي آگاه رشد مي يابند يا از مربي شايسته اي برخوردارند، زندگي سالم و موفقي دارند.
اين نشان مي دهد که نوجوانان به خوبي تربيت پذير هستند و اگر نابساماني هايي در اخلاق و رفتار برخي از آنان مشاهده مي شود، ناشي از نبود تربيت صحيح است.
به شماها درباره نوبالغان و جوانان به نيکي سفارش مي کنم که آن ها دلي رقيق تر و قلبي فضيلت پذيرتر دارند و خداوند مرا به پيامبري برانگيخت تا مردم را به رحمت الهي بشارت دهم و از عذابش بترسانم. جوانان سخنانم را پذيرفتند و با من پيمان محبت بستند ولي پيران از قبول دعوتم سر باز زدند و به مخالفتم برخاستند(فلسفي، 1368، ج1،ص349).
اگر والدين به وظيفه خود در قبال اين سرمايه ها توجه نکنند، بايد براي رويارويي با عواقب تلخ غفلت خود آماده باشند. در آموزش هاي ديني ما بر مسئوليت پدران و مادران در تربيت فرزند بسيار تأکيد شده است و تصريح شده همچنان که والدين را بر فرزندان حقوقي است، فرزندان را نيز بر والدين خود حقوقي است که از آنها در مورد اين حقوق در پيشگاه الهي بازخواست خواهد شد. در روايات اسلامي آمده است: همچنان که فرزند عاق پدر و مادر مي شود، پدر و مادر نيز براي سهل انگاري در انجام وظايف خويش، بازخواست مي شوند.
در گذشته، اختلاف ميان دونسل که در يک خانواده محسوس و عميق نبود، اما در حال حاضر، پيشرفت صنعت و فناوري
موجب شده است که صحنه هاي زندگي پيوسته تغيير کند و مسائل جديدي به وجود آيد؛ تا آنجا که تفاوت موجود ميان دونسل بويژه در شهرهاي بزرگ بسيار آشکار، چشمگير و عميق است. براي جبران اين مسئله لازم است بکوشيم شرايطي را که فرزندان ما در آن قرار دارند به درستي درک کنيم و آن را با شرايطي که روزگاري که خود در آن زندگي مي کرديم، مقايسه نکنيم. شرايطي که آنها در آن به سر مي برند با شرايطي که ما در آن بوده ايم، بسيار متفاوت است؛ بنابراين مقايسه کردن وضع خود در گذشته، با وضع فعلي فرزندان، کار درستي نيست. در عوض بايد با گسترش ديد فرهنگي، تا آنجا که مي توانيم با قافله زمان همراه باشيم و عقب نمانيم و در نتيجه، قدرت همزباني، همراهي و تفاهم با فرزندان خود را از دست ندهيم و نسبت به آنها غريبه و بيگانه نشويم. فرزندان جوان ما هنگامي که مي بينند ما با دنياي فکري و روحي آنها به کلي بيگانه و ناآشناييم، چگونه مي توانند به ما به عنوان يک راهنما اعتماد کنند.
|
توسط : مشاورفا در تاریخ : 24-05-1394, 16:46 بازدیدها : 761
مطالب مشابه :
بازدید کننده گرامی ، بنظر می رسد شما عضو سایت نیستید
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید .
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید .
