اختلاف نظر و سلیقه امری طبیعی است و این کاملا منطقی به نظر می رسد که انسانها به واسطه بسیاری از عوامل فرهنگی، تربیتی، خانوادگی، ژنتیکی و .... با هم متفاوت باشند و در مسیر ارتباطاتشان با دیگران نیز به مشکل برخورد کنند و احیانا بحث و جدل و یا مشاجره  داشته باشند. اما نکته بسیار جالب توجه این است  که چرا برخی از افراد با همسری که خود انتخاب کرده اند و دوستش داشته اند بیشترین مشاجرات و اختلافات را داشته  و از همه مهتر آن که کوتاه نمی آیند و وضعیت را وخیمتر می کنند. به راستی چرا؟ 

در یادداشت قبل به چهار دلیل عمده مشاجرات زن و شوهر ها اشاره کردیم حال در ادامه این یادداشت به دیگر موارد خواهیم پرداخت.

 

دیگر دلایل دعواهای زن و شوهر ها عبارتند از:

مشاجرات پنهان از خاموش ترین و در عین حال از عمده ترین دعواهای بین زن و شوهرهاست. در دعواهای پنهان، علی الظاهر مشاجره بر سر یک موضوع کوچک و پیش پا افتاده است اما درباطن، چیزی مهم پنهان است که یکی و یا هر دو طرف نمی توانند به روشنی و با صراحت راجع به آن صحبت کنند و منطقی با آن مواجه شوند و شفاف سازیش کنند. وقتی همسرمان را نادیده می گیریم، به خواسته ها و انتظاراتش بی توجه هستیم، درکش نمی کنیم، زور می گوئیم، حامی و پشتیبانش نبوده و در خوشی ها و ناخوشی ها همراهش نیستیم و...  بی گمان با کوچکترین جرقه ای آتش خواهیم گرفت و راجع مسئله ای کوچک و بی اهمیتی چون کثیف بودن لباس بچه، دیر بردن سطل آشغال به بیرون از منزل، خرید منزل و... قشقرق راه خواهیم انداخت. از آنجایی که  این گونه رفتارهای زوجین  احتمال دعواهای پنهان را افزایش می دهد، بهتر است به جای ترجیح خاموشی و دفن کردن همه چیز در ذهن و روان تان ، با فراگیری روش های حل مسئله، ابراز وجود، گفتگوی متقابل به مقابله با دعواهای پنهان پرداخته و مانع بروز بیشتر و بیشتر آن شوید. این خود شمائید که اجازه نمی دهید دعواهای پنهان، شادی و رضایت زندگی تان را از شما بگیرد!

فردی که قصد ازدواج با کسی را دارد از همان ابتدا باید شرایط شغلی و حرفه ای و میزان درآمد خود را باید بیان کند و متقابلا بشنود، اگر از حرفه ، کارکردن ، میزان درآمد همسر دل خوشی ندارد بگوئید و قرارها را بگذارد. جوانمردانه و منطقی نیست که بعد از ازدواج بخواهیم در این زمینه بهانه جویی کنیم و به همسرمان فشار بیاوریم

کشیک های شبت را لغو کن من نمی توانم تنها بمانم، دخل مان با خرجمان نمی خواند بهتر است شغلت را عوض کنی، دوست ندارم در این شغل فعالیت کنی، و....

متاسفانه برخی از افراد به عکس عمل می کنند آنان به هنگام ازدواج چشم و گوش هایشان را می بندند اما  بعد از ازدواج آن را به اندازه ای باز می کنند که گاهی شایسته و عادلانه نیست. فردی که قصد ازدواج با کسی را دارد از همان ابتدا باید شرایط شغلی و حرفه ای و میزان درآمد خود را باید بیان کند و متقابلا بشنود، اگر از حرفه ، کارکردن ، میزان درآمد همسر دل خوشی ندارد بگوئید و قرارها را بگذارد. جوانمردانه و منطقی نیست که بعد از ازدواج بخواهیم در این زمینه بهانه جویی کنیم و به همسرمان فشار بیاوریم. پنهان کاری یک بعد قضیه است اما چشم بستن بر واقعیات شغلی و حقوقی چیز دیگری است. این که ما بعد از ازدواج از میزان درآمد و یا شغل همسرمان ناراضی باشیم و او را تحت فشار قرار دهیم تا پول بیشتری بدست آورد و یا این که او را مجبور کنیم شغلش را عوض کند و یا احیانا بخواهیم سر کار نرود (این مسئله، مشکل بسیاری ازخانم ها است)؛ خواسته ای است که لازم است خودمان کلاه مان را قاضی کنیم!!!

اگر از همان ابتدا شرایط را پذیرفته اید حالا بهتر است احساس ندامت را در درون خودتان پنهان کنید و یا راه حلی مفیدتر بیابید. این که مدام درخواست های نامعقولانه داشته باشید و یا این که خواسته ای  از همسرتان داشته باشید که نتواند از عهده اش برآید به مرور زمان باعث می شود شما از همسرتان دور شوید و دعواهای پنهان داشته باشید. یادتان باشد آنچه به همسرتان می گوئید در دل و ذهنش می ماند و هرگز فراموش نمی شود و بدین ترتیب است که کدورت و سردی بین شما و همسرتان حتمی خواهد شد و حتی خدای ناکرده با ایجاد نفرت و انزجار ناخواسته در وی، راه جدایی و متارکه گشوده  شود.

 

از این پس چادر سرت کن، آرایش نکن، کت و شلوار نه تیپ اسپرت بزن، لباس هایی با رنگ روشن بپوش،و... 

برخی از افراد به خود بسیار اطمینان دارند و یا در خیال های عاشقانه دوران آشنایی چنان غوطه ور می شوند که به اشتباه تصور می کنند می توانند به مرور زمان وضعیت ظاهر همسرشان را تغییر دهند و مطابق با خواسته های خود کنند و یا گاها باورهای غیر منطقی دارند و به واسطه آن ذهنیت غلط نیز گمان می کنند اگر طرف مقابل او را دوست داشته باشد بایستی به نظراتش اهمیت دهد و هر آنچه را که خواهان است بی برو برگرد اجرا کند.

چنین رفتارهای خودخواهانه بین زن و شوهرها از جمله مواردی هستند که می تواند رابطه سالم فی مابین را مخدوش کند و منجر به  بگو و مگو و کشمکش شود. اگر پیش از ازدواج راجع  به این مسئله با همسرتان  صحبت می کردید و طرف مقابل تان را متوجه این نکته می ساختید که ظاهرش به هر دلیلی مورد پسند شما نیست، شاید او می توانست فرصت انتخاب داشته باشد و بیندیشد که با این شرایط صلاح است که با شما ازدواج کند و تن به این تغییرات بدهد یا نه؟!! حال که کار از کار گذشته است بهتر است رفتاری به غیر از تغییر دادن طرف مقابل تان داشته باشید.

بپذیرید با تحکم و زور و یا رفتارهای غیر مودبانه هرگز نخواهید توانست او را متقاعد کنید که مطابق میل شما ظاهرسازی کند. این رفتارهای ناپخته تنها منجر به دلخوری و گاه مقابله به مثل هایی می شود که زندگی را به کام زن وشوهر تلخ خواهد کرد. بهتر است او را به عنوان یک انسان و فردی انتخابگر در نظر بگیرید، شخصی که این حق را دارد خود، ظاهرش را با توجه به علایق و موقعیت های مختلف تعیین کند و  شما فقط می توانید هر ازچند گاهی بصورت یک پیشنهاد و یا یک تذکر نرم خواسته خود را بیان کنید (عزیزم این رنگ لباس را هم می توانی امتحان کنی، شاید بهت بیاد). در این صورت طرف مقابل تان شاید بتواند آزادانه و بدون این که احساس کند از طرف شما تحت فشار است، درباره آن فکر کند و در صورت لزوم برای تغییر آن اقدام نماید ، در غیر این صورت او را آن گونه که هست بپذیرید و دوستش داشته باشید.

آنچه در این دو یادداشت مطرح شد تنها بخشی از مشاجرات رایج بین همسران است. آنچه که در اختلافات مشترک است چیزی نیست جز عدم تعادل. اگر زن و شوهرها  میانه رو باشند و حد واندازه نگاه دارند و انصاف و صبر پیشه کنند بی تردید بسیاری از این مشاجرات و کشکمش های بی اساس به حداقل خواهد رسید. بپذیرید این ما هستیم که تعیین می کنیم با کوچکترین مشکل و اختلاف نظر از کوره در برویم و از کاه کوه بسازیم و یا آن که به حل مسئله بپردازیم و چاره ای برای آن بیابیم!