باوجود ‌این‌که بیش‌تر ازدواج‌ها با عشق و علاقه و محبت طرفین صورت‌می‌گیرد، اما در اکثر موارد مشاهده می‌کنیم که زن و مرد با تمام تلاشی که در‌جهت انجام دقیق وظایف خود دارند، به‌مرور زمان، عشق و علاقه‌ی بین‌شان ‌کم‌رنگ وکم‌رنگ‌تر شده و گاهی به‌طور کامل محو می‌شود و همسران بدون هیچ‌گونه احساس و عاطفه‌ای نسبت به هم، به‌طور کامل جدای از هم به زندگی خود ادامه می‌دهند‌. به این نوع جدایی، اصطلاحاتی مانند طلاق عاطفی، طلاق روحی و روانی، طلاق خاموش یا زندگی زناشویی خاموش اطلاق می‌شود. با همه‌ی سعی و تلاش همسران برای نرسیدن به مرحله‌ی جدایی، بسیاری از ازدواج‌ها، منجر به طلاق رسمی شده و درصد بسیار بالاتری، به طلاق عاطفی منتهی می‌شود.

طلاق از نظر لغوی، به‌معنای رها‌شدن می‌باشد و در اصطلاح زندگی امروزی، عبارت است از خاتمه دادن به زندگی مشترک زوجین. در طلاق عاطفی، زن و شوهر بدون این‌که به‌طور رسمی از هم جدا شوند، عواطف خود را از هم دریغ کرده و روی از هم بر‌می‌تابند زیرا دیگر اعتماد و احساسی بین‌شان نمی‌ماند. زن و مرد با این‌که در یک خانه و زیر یک سقف زندگی می‌کنند، با هم غذا می‌خورند، با هم کار می‌کنند، با هم به مسافرت می‌روند و... اما در‌اصل، دو انسان بیگانه و بی‌تفاوت و بی‌احساس نسبت به هم هستند و سر هرکدام‌شان به مسائل و امور زندگی خود گرم می‌شود.

طلاق عاطفی، آسیبی فراگیر نه‌تنها در کشور ما بلکه در تمام دنیا می‌باشد. این مسأله علت‌های گوناگونی دارد. علت‌هایی مانند محدودیت‌های اجتماعی و فرهنگی، مشکلات اقتصادی، ‌ازدواج‌های تحمیلی، ترس و فرار از تنها ماندن، چشم‌‌و‌هم‌چشمی با دوستان و فامیل در امر ازدواج، خشونت و عصبانیت، ‌مادیات، تجمل‌گرایی و تشریفات بیش از حد، خود‌بزرگ‌بینی و تحقیر دیگری، بقای نسل، ترس از حرف‌های اطرافیان، دو‌رویی، پنهان‌کاری و...

 

تا حالا وارد اتاقی به هم ریخته و در هم پاشیده شده‌اید؟ بعضی‌ها عادت دارند به محض ورود به چنین جایی غرغر كنند و ناتوان از تصمیم‌گیری و بخصوص عملی و اجرایی كردن تصمیمی، زمان را با این فكر سپری كنند كه حالا باید چه كنند و از كجا شروع كنند. می‌روند و می‌آیند و باز با صحنه در هم ریخته اتاق مواجه می‌شوند و دنبال مقصر به هم ریختگی می‌گردند و هر بار همین روند تكرار می‌شود. بعضی‌ها هم خم می‌شوند و از همان جایی كه هستند شروع می‌كنند به جمع كردن و مرتب و منظم كردن وسایل، حتی اگر نزدیك‌ترین چیزی كه به دستشان بیاید دستمالی چرك و كثیف یا تكه كاغذی مچاله شده باشد. دسته اول : همواره چیزی را درون زندگیشان خالی و كم می‌بینند و كسی غیر از خود را مقصر. به همین دلیل مدام شكست‌خورده، عصبی، درآمده از چاله و افتاده به چاه، درگیر و در یك كلام عاجزند. دسته دوم : اگر با شكستی هم در زندگی روبه‌رو شوند، درصدد رفع آنند، از چاه به چاله و از چاله به سطح زمین برمی‌گردند، درگیری‌های كمتری دارند و در یك جمله، احساس خوشبختی بیشتری می‌كنند. حتی دو كودك همزاد یا دوقلو هم مثل هم نیستند بنابراین وقتی قرار است زن و مردی سال‌های سال زیر یك سقف زندگی كنند، طبیعی است در برخی یا حتی بسیاری از امور نظرات، دیدگاه‌ها، روش‌های متفاوتی داشته باشند.شیوه صحیح مدیریت و درك این تفاوت‌هاست كه باعث می‌شود رنجش و دلخوری احتمالی به شكوه و گله‌گذاری نرسد و با عبور از آن، روابط خوب و صمیمی به گونه‌ای نشود كه هر یك، طرف دیگر را همچون كوهی از نفرت بداند.

‌پیش از صحبت با هم، سعی‌کنید خود را جای همسرتان قرار‌دهید؛ در این‌صورت به‌طور کامل در‌می‌یابید که چگونه باید مسائل را مطرح کنید

* با افراد متخصص و كارشناس مشاوره كنید، نه هر كسی كه صرفا بزرگ‌تر است یا فقط مدركی دارد یا همكار و دوستی حتی صمیمی اما بی‌تخصص است.

 * نگاه علمی را در خود تقویت كنید نه نگاه‌ها و برداشت‌های احساسی را.

 * اگر هنوز ازدواج نكرده‌اید، شیوه‌ها و معیارهای صحیح انتخاب همسر را یاد بگیرید و اجرا كنید، نه صرفا عشق و علاقه موقت دو جانبه را.

* اگر ازدواج كرده‌اید به طور مداوم آموزه‌های نحوه رفتار شخصی و اجتماعی، همسرداری ، بچه‌داری، شیوه زندگی و... را یاد بگیرید و راهكارهای عملی آنها را با زندگی خود تطبیق دهید.

 * راه‌های صحیح اصلاح رفتار نادرست و جلوگیری از تكرار آنها را بیاموزید و اجرا كنید نه اولین راهی را كه به نظرتان می‌رسد.

* از هر مساله جزئی و كوچكی شكوه نكنید. با شناخت كافی، اهم و فی الاهم كنید و ویژگی‌های واقعا بد و مسائل اساسا مهم را مد نظر بگیرید. 

* احترام متقابل را حفظ كنید. بی‌احترامی و توهین مقدمه دلخوری و ورود به حیطه لطمات عاطفی است.

* به تفاوت سلیقه، فكر و نگاه یكدیگر احترام بگذارید و دیگری را تمسخر نكنید.

 * اگر با تغییر دكور یا رنگ یا... موافق نیستید اما همسرتان آن را دوست دارد، در صورتی كه مشكل حادی پیش نمی‌آید، انتخاب و سلیقه‌اش را بپذیرید.

* برای داشتن زمان‌های مكالمه دو نفره برنامه‌ریزی كنید.

* ‌پیش از صحبت با هم، سعی‌کنید خود را جای همسرتان قرار‌دهید؛ در این‌صورت به‌طور کامل در‌می‌یابید که چگونه باید مسائل را مطرح کنید.

* نگذارید دلخوری باعث شود مكالمات دو نفره از زندگی حذف شود.

* در حین بیان ناراحتی‌های خود از مجادله و بلند كردن صدایتان پرهیز كنید.

* هرگز صحبت‌های خود را با طعنه، زخم زبان، کنایه و پایین آوردن شخصیت و حرمت همسرتان بیان نکنید.

*با همسرتان مقابله‌به‌مثل نکنید. سعی‌کنید همیشه شما پیش‌قدم شوید و با رفتار محبت‌آمیز، مهربانی را به او آموزش دهید.   

*از سرزنش کردن همسرتان بپرهیزید. هیچ‌گاه تصور نکنید که در زندگی مشترک‌تان قربانی شده‌اید.

* خواسته‌ها و انتظاراتتان را واضح و مشخص بیان كنید.

*از پیش‌داوری و تصمیم‌گیری بر‌اساس تصورات خود، پرهیز نمایید.  

* هر گفته جایی و هر سخن مكانی دارد. آن را همواره رعایت كنید.

*اگر رنجشی قابل ‌چشم‌پوشی می‌باشد، از آن‌ بگذرید ولی اگر برای‌تان مهم است، هر‌چند که مسأله‌ی کوچکی باشد، آن‌را به‌طرز صحیحی با همسر خود در میان بگذارید‌.

 * آنچه را برای خود نمی‌پسندید برای دیگری نپسندید. اگر نمی‌خواهید همسرتان با عصبانیت جوابتان را بدهد، شما هم چنین نباشید. اگر به خانواده خود عشق می‌ورزید، خانواده او را نیز دوست داشته باشید.

* عشق و علاقه با منت جور درنمی‌آید. برای عشقی كه به طرف دیگر داشته‌اید یا كارهایی كه به سبب علاقه خود كرده‌اید منت سر همسرتان نگذارید.

*‌محبت خود را هم به‌صورت زبانی و هم به‌صورت عملی بیان کنید.

*‌رنجش‌های گذشته را به‌طور مرتب ‌به یاد نیاورید.

 * از خودتان هم (نه از طرف مقابل) به شكلی منطقی و منصفانه حساب‌كشی كنید.

* قدم به قدم اشتباهات و اشكالات رفتاری و گفتاری خودتان را صحیح و رفع كنید.

* از تكرار اشتباهات و اشكالاتتان پرهیز كنید.

* ویژگی‌های بد و خوب خود و طرف مقابل را با هم سبك و سنگین كنید.

 * نحوه مهار عصبانیت و مدیریت خشم را بیاموزید.

* در حل مشكلات جدّیت داشته باشید.

* مشكلات اساسی را به حال خود رها نكنید.