ورود به سایت   عضویت
ورود به سایت
» » » زندگی عاشقانه زیر یک سقف

زندگی عاشقانه زیر یک سقف

وجود مهر و محبت و مهرورزی در یك خانواده از مهمترین ویژگی های یك خانواده ی موفق و سالم می باشد. برقراری روابط محبت آمیز بین والدین و همچنین بین والدین و فرزندان و بین فرزندان با یكدیگر  می تواند اطمیانی برای پیشرفت كودكان باشد. چرا كه كودكان در سایه ی مهر و محبت می توانند جدای از استرس ها وتنشها و نگرانی ها به فعالیت پرداخته و استعداد های خود را شكوفه كنند.
محبت که اساس آسودگی و آرامش است همچون کشتی نجاتی است که بر امواج خشمگینِ مشکلات زندگی در حرکت است. کشتی‌ای که یک زن مهربان و هنرمند ناخدای آن است، زیرا تسکین و آرامش به زندگی، رسالتی است که بر دوش زنان نهاده شده است.
 
 
«فأن تعلم أنّ اللّه جعلها لکَ سکنا و أنسا فتعلَمَ أنّ ذلک نعمة من اللّه " مکارم اخلاق، ص420."
خداوند متعال زن را برای شوهرش مایه آسودگی و آرامش قرار داده، او نعمت بزرگ الهی است.»
دست حکیم پروردگار همخوان با رسالتی که بر دوش زنان قرار داده، استعداد مهرورزی، محبوبیت و مطلوبیت را نیز در فطرت و غریزه ایشان نهاده است.
به قول استاد شهید مطهری(ره): طبیعت، مرد را مظهرطلب و عشق و تقاضا آفریده است و زن را مظهر مطلوب بودن و معشوق بودن ... غریزه مرد، طلب و نیاز است و غریزه زن جلوه و ناز.
روشن است اگر زنان در مسیر طبیعی فطرت خویش و در پرتو آشنایی با معارف دینی و آموزه‌های روانشناسی ـ که روشنگر راه زندگی خانوادگی است ـ بتوانند به وظایف خویش عمل کنند و به جای آن‌که وزیر اقتصاد یا مأمور نظافت باشند، نماد رحمت و مهربانی باشند، بسیاری از مشکلات و موانع را در مسیر زندگی عاشقانه از سر راه برداشته‌اند.
در این میان زن، خود را نیز به اندازه همسرش دوست دارد و به حفظ شخصیت خویش علاقه‌مند است. دوست دارد محترم و گرامی باشد. از تحقیر و توهین رنجیده خاطر می‌شود. اگر به او احترام شود، احساس شخصیت می‌کند و به کار و زندگی دلگرم می‌شود. از احترام و احترام کننده خوشش می آید و از توهین و توهین کننده متنفر می‌شود.
آری در زندگی زناشویی، یک زن بیشتر انتظار دارد که همسرش به او احترام بگذارد و چنین انتظاری پربیراه نیست؛ زیرا شوهرش را شریک زندگی و بهترین یار خویش می‌داند.
ائمه گرامی ما نیز در تکریم و حفظ شخصیت همسر خویش می‌کوشیدند و در روایت‌های بسیاری، سخنان ارزشمندی در این باره بیان کرده‌اند. حضرت صادق علیه السلام از پدرش نقل کرده است که فرمود: «هر کس زن گرفت، باید او را گرامی و محترم به‌شمارد.
پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمود: «زنان را گرامی نمی‌دارند، مگر افراد بزرگوار و به آنان توهین نمی‌کنند، جز مردم پست و فرومایه" بحار ج 103 ص 226 "».
عشق و محبت هرگاه با عمل همراه شود تأثیرگذار خواهد بود حتی ناسپاس‌ترین انسان‌ها در مقابل احسان دیگران واکنش نشان می‌دهند
چنانچه زن از نظر اسلام، مهمان محترمی است که از جنبه احترام، مهمان است، از جهت دخالت در امور زندگی، شریک شوهر می‌شود و از نظر امور داخل، مدیر و سرپرست خانواده است و هنگامی هم که بچه‌دار شود، مادر خانواده و مادر اجتماع می‌شود. پس بر مرد مسلمان است که پیش از ازدواج کمی تأمل کند و بپذیرد که وظیفه سنگینی بر دوش او گذاشته می‌شود؛ دین او گاهی همسرش را امانت خدا معرفی می‌کند و گاهی مهمان صاحب اختیاری که باید احترامش کرد و از خطایش گذشت و با او سازش کرد.
زن نیز لازم است گاهی به پاس زحمات فراوان شوهرش از او تشکر کند و خوبی‌ها و فداکاری‌های او را به زبان بیاورد و قدرشناسی خود را از او نشان دهد. حال که گفتن این جمله‌ها بر روح شنونده، اثر نیک می‌گذارد، پس نباید آن‌ها را فراموش کرد. کارهایی همچون تشکر و قدردانی، سلام و بدرقه و خداحافظی و... ربطی به دارایی و نداری و زندگی مرفه و غیرمرفه ندارد، بلکه عمل به آداب دینی، برکت آور است و رفاه و سعادت می‌آورد؛ اگر باور ندارید، امتحان کنید.
 
از آنچه گذشت درمی یابیم
لازم است گاهی زن و شوهر به زبان، تشکر و محبت و عاطفه قلبی خود را به یکدیگر اظهار کنند، ولی برای حفظ صمیمیت و پیوند خانواده، انجام وظیفه قراردادی و محبت سطحی به تنهایی کافی نیست، بلکه اظهار محبت بسیار به زن و قدردانی ویژه از زن که عواطف ظریف تر و احساسات رقیق تری دارد، تأثیر روانی عمیقی بر روح او می‌گذارد.
توجه کردن به علاقه‌مندی‌های همسر اعم از غذای مورد علاقه او، رنگ لباس و ... رعایت حال او در مواقع استرس‌های روحی و روانی، بیماری، مشکلات شغلی، چشم پوشی از کمبودها و کاستی‌های مادی که مربوط به اوست، به پیشواز وی به هنگام ورود به منزل رفتن، گرامیداشت خانواده و دوستان وی، احترام به او به‌خصوص در حضور دیگران، ... نمونه‌هایی از ابراز عملی محبت هستند.
نمایش عملی محبت که بیشترین تجلی آن در احسان و فداکاری است، شامل هر نوع نیکی و خوبی که نشان از اخلاص و عشق درونی داشته است، می‌شود. ابراز عملی پشتوانه ابراز زبانی است اما نمایاندن محبت، بدون پشتوانه عملی، فریبی بیش نیست.
عشق و محبت هرگاه با عمل همراه شود تأثیرگذار خواهد بود حتی ناسپاس‌ترین انسان‌ها در مقابل احسان دیگران واکنش نشان می‌دهند.
 

توسط : مشاورفا  در تاریخ : 31-05-1394, 12:15   بازدیدها : 687   
بازدید کننده گرامی ، بنظر می رسد شما عضو سایت نیستید
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید .