حال نکته اي که ما به دنبال مطرح کردن آن هستيم اين است که در زندگي مشترک چه کسي تصميم گيرنده است يا زن و شوهر هر کدام مي توانند در چه زمينه هايي تصميم گيرنده باشند و حوزه اختيارات آنها براي اين که به تنهايي تصميم بگيرند چقدر است و شرايط يک تصميم گيري خوب در زندگي مشترک چيست.

براي آن که بتوانيد تصميم هاي درستي اتخاذ کنيد بايد توانايي هاي خود و همسرتان را بشناسيد و بدانيد هر کدام در چه زمينه هايي استعداد و توانايي داريد. زن و مرد ندارد. گاهي ممکن است يک زن شم اقتصادي اش بهتر از همسرش باشد در اين صورت چه اشکالي دارد که او براي فعاليت هاي اقتصادي تصميم گيرنده باشد. مهم اين است ما توانايي هاي خود را بشناسيم و آنها را به کار ببريم اگر هر انساني در زمينه استعداد و توانايي اش فعاليت کند خيلي کمتر خسته مي شود. اگر مي بينيد همسرتان در زمينه خاصي استعداد و توانايي دارد به او ميدان دهيد تا بتواند از توانايي اش در زمينه بهبود زندگي استفاده کند. پس به توانايي هاي همسرتان اعتماد کنيد.

در زندگي امروز فعاليت هاي زن و مرد اينقدر به هم شبيه و نزديک شده است که ديگر نمي توان تصميم گيري ها را به زنانه و مردانه تقسيم کرد. مثلا در روزگار گذشته کمتر زني وجود داشت که از درآمد و فعاليت همسرش به طور دقيق خبر داشته باشد و بخواهد در تصميم گيري ها دخالت کند ، اما امروزه به دليل بالاتر رفتن جايگاه زن در جامعه و مشارکت او در همه زمينه هاي زندگي اين اشتراک شکلي نزديک به واقعيت گرفته است.

مشورت دهي و مشورت گرفتن يکي از ملزومات زندگي مشترک است، چرا که هر تصميمي در زندگي مشترک بايد با اشتراک همديگر گرفته شود حتي اگر اين اشتراک در حد يک مشورت کوچک يا پرسيدن نظر همسرتان باشد.

با مشورت کردن مي توانيد از ديدگاه، نظر، توانايي ها و تجربيات همسرتان در آن زمينه خاص استفاده کنيد و تصميم بهتري بگيريد و در ضمن وقتي با مشورت و موافت همسرتان تصميمي مي گيريد اگر تصميمتان نادرست باشد خود را سرزنش نخواهيد کرد و همسرتان نيز شما را شماتت نمي کند و مسووليت را با همسرتان تقسيم مي کنيد؛ اما اگر بخواهيد تمام تصميمات زندگي را خود به تنهايي و بدون مشورت بگيريد داراي يک مسووليت بزرگ خواهيد شد که خسته کننده خواهد بود.

بهترين روش براي تصميم گيري اين است که زن و شوهر با مشورت هم تصميم بگيرند و نظر هر دو در تمام امور دخيل باشد ، اما اين طبيعي است که گاهي افراد بايد به تنهايي تصميم بگيرند. مثلا شما راجع به امور شخصي خود مي توانيد تصميم بگيريد، اما اين تصميم گيري نبايد برخلاف نظر همسرتان باشد. هر زندگي زناشويي بر اساس عقايد دو طرف داراي قوانيني است که در زندگي هاي مختلف متفاوت است. هر چه عقايد دو طرف به هم نزديک تر باشد تصميماتي که گرفته مي شود بيشتر مورد توافق هر دو است. اما اختلاف نظر اجتناب ناپذير است و هيچ انساني کاملا شبيه به هم نيستند. براي اين که اين اختلاف نظر نتواند در تصميم گيري ها ميان زوج ها اختلاف بيفکند بهترين کار وضع يک سري قانون کلي براي خانواده با راي زن و شوهر است. براي اين که بتوانيد تصميماتي مطابق ميل خود و همسرتان اتخاذ کنيد در ابتداي زندگي براساس عقايد هر دو قوانيني بگذاريد مثلا اگر فردي دوست ندارد همسرش زياد با دوستانش باشد با توافق هر دو مي توانيد قانوني بر اين است بگذاريد که مثلا ديدن دوستان بيشتر از يک يا نهايتاً دو بار در ماه جايز نيست يا هر گاه خواستيم به ديدن دوستانمان برويم با هم مي رويم و از اين قبيل قوانيني که با محدود کردن نسبي تصميمات نظر هر دو طرف جلب شود و هيچ کدام ناراضي نباشند اين طبيعي است که وقتي شما به خواسته ي همسر خود گوش دهيد او نيز در مقابل خواسته هاي شما را اجرا مي کند.

پس خوب است در زندگي مشترک تا آنجايي که مي شود به همراه همديگر تصميم گرفت و در جاهايي که مي خواهيم تنها تصميم بگيريم حتما با همسرمان مشورت و او را در جريان بگذاريم.

1- عدالت را رعايت کنيد : اگر براي زندگي خود و همسرتان مي خواهيد تصميمي بگيريد حتما عدالت را در قبال او رعايت کنيد. متأسفانه بعضي از همسران  اغلب مردها براي همسر خود تصميماتي مي گيرند در حالي که براي خودشان هيچ محدوديتي قائل نيستند.

در زندگي زناشويي اگر از همسرتان مي خواهيد به تصميمات شما احترام بگذارد شما نيز بايد به نظر و خواسته هاي او احترام بگذاريد اگر قرار باشد يک نفر و تنها با نظر شخصي خودش تصميم بگيرد پس ديگر زندگي مشترک چه معني مي دهد؟

2- مسووليت پذير باشيد: اگر تصميمي مي گيريد بايد در قبال اجراي آن تصميم و هدفتان مسووليت پذير باشيد نه اين که تنها تصميم بگيريد و به بعد آن کاري نداشته باشيد گاهي ممکن است لازم باشد در تصميمي تجديد نظر کنيد و آن را تغيير دهيد پس تصميماتي که مي گيريد را بررسي و پيگيري نمائيد.

3- قانون شکني نکنيد: همواره و تحت هر شرايطي به قوانيني که براي زندگي مشترکتان اتخاذ کرديد، احترام بگذاريد و قوانين را در تصميم گيري هايتان دخيل کنيد.

4- تصميم گيري ها را تقسيم کنيد: با پيدا کردن توانايي هاي همديگر در زمينه هاي مختلف مي توانيد تصميم گيري ها را با توجه به توانايي هاي همسرتان و خودتان تقسيم بندي کنيد تا يک نفر همه تصميم ها را نگيرد و از توانايي هاي همه افراد در خانواده استفاده شود.

با توجه به نکاتي که گفتيم پرواضح است که نمي توان مرد يا زن را در زندگي تنها تصميم گيرنده دانست، چه بسا که اگر يک نفر همه تصميمات را بگيرد خسته شده و فرد ديگر نيز احساس بي مصرفي بکند. در بعضي از زندگي هاي زناشويي مرد و در بعضي ديگر اين زن است که بيشتر تصميمات را مي گيرد، اما بايد گفت که زندگي زناشويي اي موفق است که در آن دو طرف با هم تصيم بگيرند و با مشورت يکديگر زندگي را پيش ببرند و در تصميم گيري ها تقسيم کار کند. به طور کلي مي توان گفت زن ها در امور داخل خانه، مهماني ها، فرزندان و دخل و خرج و... زندگي توانايي بيشتري دارند و مردها در تصميم گيري هاي کاري، روابط خانواده و تغيير خانه و... توانايي بيشتري دارند. اما بايد گفت که اين موارد در همه زوج ها صدق نمي کنند و همسران خود بايد توانايي هايشان را بيابند و طبق آن به تقسيم وظيفه تصميم گيري بپردازند.