سلام من مدت ها است که در رابطه با موضوع ذهن واز زوایای محتلف توجه ومطالعه و..میکنم . نکته ای که اکنون فقط میشود به ان اشاره ای کرد وجای بحث واثبات ونفی ان فرصت دیگری را طلب میکند این است که 1- اگر روان شناسی علم باشد  می بایست مانند علوم ریاضی عمل نماید به این معنی که نباید در ان اما واگری باشد  وون هست لذا علم نیست بلکه صرفا یک نظریه تجربی  است ونظریه تجربی به بسیار مسایل ربط دارد منجمله خود تجربه گر ویا شرایط بسیار مختلف تجربه شده وتجربه شونده . حتی اشاره فروید به موضوع ضمیر وناخود اگاه به این معنی است که این عوامل ( نه عناصر) حضور ووجودی مادی ندارند. 2- بحث دیگر مربوط به مغز میشود . ابتدا هنوز بسیاری از مکانیزم مغز شناسا نشده اند لذا نمیشود به قاطع در باره گیرنده ها ویا ترشج کننده های درون ریز نظر قطعی داد.. اما ومتاسفانه اکثر نظریه ها ( تحت عنوان روان شناسی) ویا دارو ها بر همین مبنای غیر حقیقی شکل گرفته وتجویز میشود  که البته وتا کنون در ازای ده نفر مراجعه کننده از قرن نوزده تا امروز گزارش بهبودی داده نشده ( منظور از بهبودی سلامت است ) وبه این جهت بنا به گفته دکتر هلاکویی  بیش از 90% را نمیشود سالم گفت .. بهر جهت .. شخصا معتقدم که جابه ایی انچه که بیماری روانی ! گفته میشود همانند یک قصد ( مثلا اب خوردن ) با عکس ان یعنی سلامت همان بیماری  ودر کوتاه ترین زمان ممکن باید واقع شود  اما علت عدم ان در شناخت شناسی از پذیره ها ویا نفی ان در موجودی زنده ( مکانیزم زنده - انسان وحیوان ) باید تعریف شود وما با تعاریفی زندگی میکنیم وباور داریم که عملا وجود ندارند ( ذهن - روان .. و..) چه برسد به بیماری انان .. در یک تجربه از این دست  شخصی را که مورد نظر بود  وایام کودکی مستبدی را گذرانده بود  وده سال بود برای ارامش خود به یوگا و... میرفت در کمتر  از یک دقیقه به مفاهمه ای رساندم که قریب ده سال یوگا ویا مشاوره ها نرسانده بودند. این واقعه البته ناشی از توانایی  من ویا دانش من نبود  بلکه شناخت از نحوه ورمز ورود به مغز برای مفاهمه موضوع بود که عمل کرد وچواب داد. لذا وضمن سپاس گذاری از مدیریت این سایت  پیشنهاد میکنم که نظریه های روان درمانی  وران شناسی را مقداری با تردید بنگرید  چه ؛ مکانیزم های گیرنده ما هوشمند نیستند  وبعد از ورود کمتر میشود انان را مدیریت نمود