پیش از ازدواج و در دوران نامزدی و حتی در اولین روزها نکاتی هستند که در مورد طرف مقابلتان در نظر بگیرید چون ازدواج حرف یک عمر زندگی با یک فرد است و تمام مسائل و حواشی آن را باید در نظر گرفت .

به گزارش مشاورفا، نوشین غریب دوست،کارشناس و مشاوره خانواده و روانشناس در مجله خانه بخت نوشت: یادمان باشد تشخیص هر بیماری نیاز به بررسی دقیق متخصص دارد و به راحتی نمی‌توان به کسی برچسب بیمار روانی زد. هر کدام از نشانه‌های گفته شده به تنهایی و بدون بررسی دقیق قابل استناد نیست. بنابراین توصیه می‌کنم با مشاهده مجموعه‌ای از علایم، در صورتی که در روند زندگی اجتماعی، شغلی و فردی زندگی شما و نامزدتان اختلال ایجاد می‌کنند، برای بررسی و تشخیص درست و دقیق‌تر به روانشناس مراجعه کنید.

شاید موضوع اختلالات جنسی یکی از مهم‌ترین موضوعاتی باشد که چه به صورت آشکار و چه پنهان در زندگی زناشویی تاثیر می‌گذارد. بنابراین شایسته است که پیش از ازدواج از سلامت جسمی و جنسی خودتان و شریک آینده زندگی‌تان مطمئن شوید. و بهترین راه مراجعه به پزشک متخصص است. دانش سکسولوژی به افراد کمک می‌کند تا نسبت به اندام‌های جنسی خود آگاهی و شناخت لازم و کافی پیدا کنند و در امر ازدواج و برقراری رابطه جنسی نیز اطلاعات لازم و باید ها و نباید ها را یاد بگیرند. در اینجا، تنها به برخی از اختلالاتی که بهتر است پیش از ازدواج به آن‌ها توجه کنید، اشاره می‌کنیم.

توجه و علاقه شدید به فیلم‌های پورنوگرافی(مستهجن)

تمایل به انجام اعمال جنسی به صورت آزارگرانه و همراه با خشونت

تمایل به نگه داشتن و جمع آوری لباس‌های زیر

اظهارنظرهای جنسی درباره بدن دیگران

3- ناتوانی جنسی(جسمانی یا روانی)

4- سرد مزاجی، بی‌تفاوتی و عدم تمایل به عمل جنسی

5- داشتن دیدگاه بسیار منفی نسبت به عمل جنسی(از نظر نامزدتان مقاربت و عمل جنسی عملی گناه آلود و کثیف است و عقیده دارد فقط به خاطر بچه دار شدن باید این عمل را انجام داد).

6- ترس و وحشت شدید از عمل جنسی و مترادف دانستن این عمل با تجاوز و خشونت.

اگرچه شناخت مسایل و مشکلات جنسی در دیدارهای اول خصوصاً با توجه به فرهنگ و محدودیت های مذهبی که در کشور ما وجود دارد به سادگی قابل شناسایی نیست اما ضروری است تا حد امکان در رابطه با سوابق، عادات و سلایق جنسی نامزدتان اطلاعات کسب کنید. زیرا همین مسائل بعد از ازدواج منجر به مشکلات و بحث های جدی و حتی طلاق و جدایی می‌شود.

یکی دیگر از اختلالاتی که می‌تواند زندگی مشترک را به شدت تحت تأثیر تخریبی خود قرار دهد، عدم رسیدن به بلوغ عاطفی و بلوغ اجتماعی یکی از دو طرف و یا هر دو نفری است که با هم ازدواج می‌کنند و از آن جا که این اختلال فاقد علایم بیرونی و جسمی آشکاری است که بتوان در دیدارهای عادی و پیش از ازدواج متوجه آن شد ممکن است از دید طرف مقابل پنهان بماند و زمانی آشکار ‌شود که ازدواج انجام شده است. مبتلایان به عدم بلوغ شخصیت اجتماعی و عاطفی از نظر ظاهری کاملاً طبیعی هستند و هیچ تفاوتی با سایر افراد ندارند، چنین افرادی از نظر ظاهر و اندام همه ویژگی‌های یک فرد بالغ را دارند اما در واقع کودکی هستند که توانایی پذیرش تعهد و مسوولیت یک زندگی مشترک را ندارد و بیشتر از آن که بتوانند وظایف و مسوولیت‌های خود را به عنوان یک همسر بپذیرند و به آن عمل کنند، نیازمند تکیه کردن به کسی هستند که مسوولیت زندگی آن‌ها را به دوش گیرد. بنابراین لازم است جهت شناخت دقیق‌تر فرد مورد نظر برای ازدواج به گفتار، رفتار و کردار او دقیق‌تر نگاه کنیم و نشانه‌هایی را که احتمال دارد نشانه عدم بلوغ اجتماعی و شخصیتی باشند مورد توجه قرار دهیم. و البته این را هم به یاد داشته باشید که وجود یک یا چند نشانه از نشانه‌هایی که در ذیل به آن‌ها اشاره می‌کنیم لزوماً به معنای آن نیست که فرد مورد نظر دچار اختلال شخصیت و نداشتن بلوغ اجتماعی است بنابراین بهتر است در صورت مشاهده نشانه‌های تردید برانگیز از افراد متخصص و مشاوران روان‌شناسی کمک بگیریم و نظر آن‌ها را بخواهیم، اما به هر حال برخی نشانه‌های رفتاری در افرادی که به بلوغ اجتماعی و شخصیتی نرسیده‌اند وجود دارند که باید به آن‌ها توجه کرد و در این جا به برخی از بارزترین آن‌ها که احتمالاً می‌تواند نشانه عدم بلوغ اجتماعی و شخصیتی فرد باشد اشاره می‌‌کنیم.

پیوسته دیر به سر قرارهایش می رسد.

قول و قرارهایش با افراد را فراموش می‌کند یا زیر بار آن‌ها نمی‌رود.

فراموش‌کاری مداوم

دائماً اطرافیان را ناامید می کند.

بیکاری و تنبلی

مقروض بودن به افراد مختلف

خرج کردن بی‌رویه پول بدون پس‌انداز

مدام تغییر شغل دادن

بی هدف زندگی می کند و نیاز دارد کسی او را تشویق کند و برای انجام کارهایش به او انگیزه بدهد.

تصمیم گیری در کارهایش را به تعویق می اندازد

برای آینده‌اش برنامه ریزی ندارد

از حل مشکلات جدی زندگی‌اش عاجز است

منتظر شانس و معجزه است.

این علایم می توانند نشانه نرسیدن فرد به مرحله بلوغ عاطفی و اجتماعی باشند، بنابراین گفتگو با یک مشاور حقیقت را روشن تر می کند.