استاد همایون خرم نشان ماندگاری ایرانیان بود. پاسداشت حرمت او، احترام به فرهنگ ایران‌زمین است. به گفته سجادی استاد خرم با بیماری سرطان روده دست و پنجه نرم می‌کرد و مشغول شیمی درمانی بود که توان جسمی ایشان تحمل این فشار را نداشت. متاسفانه معالجات ثمری نبخشید و ساعت 11 شب روز 28 دی‌ماه دار فانی را در بیمارستان دی وداع گفتند. پیکر همایون خرم،استاد نامدار موسیقی ساعت 9 صبح دیروز یکم بهمن ماه از مقابل تالار وحدت تشییع شد و در قطعه هنرمندان و در کنار بزرگان فرهنگ و هنر آرام گرفت. عباس آخوندی درباره استاد می گوید: موسیقی استاد ریشه در تاریخ ما داشت. در عین حال پنجره‌ای به امروز ما باز می‌کرد و فضایی را برای پرواز به رویمان می‌گشود. او هم‌نوای غم و شادمانی ما بود. گاهی با بیاد آوردن ریشه‌هایمان مایه استواری ما می‌شد و گاه با نوای غم‌گنانه‌اش از نامهربانی‌های روزگار و غربت آدمی حکایت می‌کرد و گاه با دشتی و شور، سستی و رخوت را از تنمان بیرون می‌ساخت و به یادمان می‌آورد که باید فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم. استاد که نگین اهل فرهنگ بود در دل مردمان این سرزمین جای داشت و همنشین آنان در کنج خلوت خانه‌هایشان بود. کار طاقت‌فرسای کم حاصل، خستگی نگاه‌های سنگین اجتماع، روزگار سخت و بی‌حرمت، بیش از هر زمان ما را به دیدار خودمان مشتاق‌تر می‌کرد و استاد با ساز دلنشینش ما را به این میهمانی می‌برد و ما را به یاد خودمان می‌آورد. هرچند زمانه ما را از دیدن استاد بر صفحه رسانه ملی با سازی در دست و شوری در سر محروم ساخت، لیکن استاد نه تنها میهمان خانه‌های ما در این سرزمین بود، که در دوردست‌ترین گوشه‌های جهان همنشین ایرانیان فرهنگ‌دوست بود. هرچند پیکر او امروز بر دوش ایرانیان هنرمند و هنردوست به سوی آرامگاه ابدی‌اش همراهی شد، یاد او هم‌چنان در جان ما جاودانه است. همایون به موازات فعالیت عاشقانه و در عین حال محققانه در موسیقی ایرانی، از كسب علم نیز غافل نبود و در اكثر مراحل تحصیل از شاگردان ممتاز بود و تحصیلات عالیه خود را تا اخذ دانشنامه در رشته مهندسی برق ادامه داد بیوگرافی استاد استاد همایون خرم در سال 1309 در بوشهر متولد شدند. مادرش از شیفتگان موسیقی اصیل ایرانی بود و از مقام های موسیقی ایرانی به دستگاه همایون علاقه ای وافر داشت. به همین دلیل هم نام “همایون” را برای فرزند خود انتخاب كرد. همایون خرم در سن 10-11 سالگی به مكتب استاد صبا راه یافت و به علت استعداد شگرف در 14-15 سالگی یك شبه ره صد ساله را پیمود و به عنوان نوازنده 14 ساله، در رادیو ساز تنها اجرا كرد. بعدها در بسیاری از برنامه های موسیقی رادیو، خصوصاً در برنامه گلها، به عنوان آهنگساز، سولیست ویلن و رهبر اركستر آثاری با ارزش ارائه داد. همایون به موازات فعالیت عاشقانه و در عین حال محققانه در موسیقی ایرانی، از كسب علم نیز غافل نبود و در اكثر مراحل تحصیل از شاگردان ممتاز بود و تحصیلات عالیه خود را تا اخذ دانشنامه در رشته مهندسی برق ادامه داد. سمت های ایشان در زمینه هنر و موسیقی؛ عضویت در شورای عالی موسیقی رادیو، رهبری اركستر سازهای ملی، استاد دانشكده موسیقی ملی و هنرستان شبانه، آهنگساز در برنامه های موسیقی ایرانی و خصوصاً برنامه گلها، رهبری اركستر گلها و سولیست ویلن بوده است. تعدادی از آهنگ های ایشان مانند: تو ای پری كجایی(سرگشته)، امشب در سر شوری دارم (غوغای ستارگان)، ساغرم شكست ای ساقی (طاقتم ده)، رسوای زمانه منم، آیا همه شما بی گناهید، اشك من هویدا شد، پیك سحری، بعد از تو هم در بستر غم می توان خفت، ساقی ببین، دل پریشانم زغم گرفته، آوای خسته دلان و ده ها آهنگ دیگر، همگی بیانگر نبوغ همایون خرم در كارآهنگ سازی است. همایون خرم ضمن تسلط در نوازندگی و بداهه نوازی، آهنگسازی خلاق و كم نظیر و در عین حال مسلط به ظرایف نظری و تئوریك موسیقی ایرانی است و از این نظر پژوهشگری با ارزش و محققی ممتاز به شمار می رود. آثار مكتوب: 1-ردیف اول چپ كوك (نوای مهر)؛ شامل آوازها، چهارمضراب ها، قطعات و تعدادی از آهنگ ها. 2- ردیف دوم راست كوك؛ شامل تعدادی از پیش درآمدها، چهارمضراب ها و رنگ ها كه هم اكنون در حال آماده سازی و چاپ است. 3- غوغای ستارگان (خاطرات هنری مهندس همایون خرم) انتشارات بدرقه جاویدان 1389 روحش شاد و یادش جاودان.
